The travelling architect

Προσπαθώντας σήμερα να λύσω τις ασκήσεις μου των γερμανικών, επηρεάστηκα από το κείμενο που διάβαζα "Πώς γίνεται κανείς ευτυχισμένος"? Πώς λοιπόν?  - Αναλογιστήκατε ποτέ με την όλη σας στάση πόσους ανθρώπους πληγώνετε? - Αναλογιστήκατε ποτέ για πόσο καιρό αντέχει κάποιος όλα αυτά?                      Ποια είναι "τα αυτά"? Ας τα σκεφτείτε εσείς, ο καθένας για τον εαυτό του. - Αναλογιστήκατε ποτέ τι θα συνέεβαινε αν αλλάζατε σιγά σιγά τις συνήθειές σας?  - Αναλογιστήκατε ποτέ ή προσπαθήσατε ποτέ να καταλάβετε το διαφορετικό? ή εκείνον το φίλο σας που προσπαθεί το διαφορετικό? Για μένα λοιπόν τι σημαίνει να είμαι ευτυχισμένη?  Ξέροντας ότι η οικογένεια μου, εσύ και οι φίλοι μου είναι καλά. Προσπαθώντας να μειώσω το κάθε άγχος και πρόβλημα. Έχοντας φίλους που με εμπνέουν, που με εντυπωσιάζουν, που με ξαφνιάζουν, που μου μαθαίνουν, ανθρώπους που ψάχνουν το ωραίο, το διαφορετικό, φίλους π...

Το 2015 έφυγε! Πλέον θα γράφουμε στις σημειώσεις και στα τετράδια μας 2016.  Μία χρονιά γεμάτη όμορφες και χαρούμενες στιγμές, άσχημες και στενάχωρες, συγκινητικές, ξεχωριστές, μοναδικές, ρομαντικές. . .   Το 2015 για μένα χωρίστηκε στα δύο. Το πρώτο εξάμηνο ήταν το πιο δύσκολο που έχω ζήσει εως τώρα, αλλά το δεύτερο εξάμηνο μου επιφύλασσε εκπλήξεις.  Μια χρονιά σημαδιακή, καθώς το φοιτητικά χρόνια τελείωσαν. Πλέον η ρουτίνα μου δεν είναι τα μαθήματα και το διάβασμα, αλλά μια δουλειά ως αρχιτέκτονας, αυτό δηλαδή που διάβαζα τόσα χρόνια.  Μια χρονιά με "χαμούς" φίλων, αλλά ταυτόχρονα και νέους ανθρώπους που με ξαναζωντάνεψαν. Κάποιοι έφυγαν, χωρίς κανένα λόγο. Άλλοι ήρθαν και έμειναν. Αυτοί που νόμιζες ότι ξέρεις καλά, σε ξαφνιάζουν και εξαφανίζονται. Άλλοι έρχονται, το προσπαθούν κια μένουν. Και με τη σειρά μου εκτιμώ, προσπαθώ και επιμένω, έτσι ώστε να κρατήσω στη ζωή μου αυτούς που είναι "ξεχωριστοί", χαμογελαστοί και "ανοικτοί". Μι...