Κανείς δεν το ‘πε.
Κανείς δεν το ‘πε αλλά σίγουρα πολλοί το ένιωσαν. Ζεις στο εξωτερικο, έχεις ευκαιρίες, τις αρπάζεις και εξελίσσεσαι. Μεγαλώνεις, ωριμάζεις. Ταξιδεύεις, μαγεύεσαι. Αυτονομήσαι. Κλείνεσαι και ανοίγεσαι ταυτόχρονα. Όλα τα καλά τα έχεις. Αλλά χάνεις κι όλα τα «άλλα» καλά. Βάλε προτεραιότητες λένε. Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι δεν είνα θέμα προτεραιοτήτων, αλλά κυρίως θέμα συναισθημάτων. Οι φίλοι αλλάζουν, μεγαλώνουν και ωριμάζουν όπως εσύ. Γνωρίζουν καινούριους ανθρώπους, εντάσσονται σε νέες παρέες. Και κάθε φορά που επιστρέφεις τίποτα σχεδόν δεν είναι ίδιο όπως το είχες αφήσει πριν έξι μήνες. Η αγάπη μας συνδέει, το παρελθόν επίσης, αλλά τι γίνεται με το μέλλον και το παρόν. Με την οικογένεια είναι διαφορετικά. Είναι σχεσεις ζωής, σχέσεις που δεν επέλεξες αλλά σίγουρα δε μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτές. Κανεις δε το είχε πει ότι όταν είσαι στο εξωτερικό χάνεις τόσα πολλά. Στα λόγια «θα είμαι εκεί για ότι με χρειαστείς, όταν πονάς, όταν κλαις, όταν χαίρ...