2021

Η χρονιά των αλλαγών

Κάθε χρόνο κάνω τον απολογισμό μου, αλλά αυτή τη φορά νιώθω πως είναι διαφορετικά. Ήταν η χρονιά με τις πιο πολλές και μεγάλες αλλαγές. Θυμάμαι πως στον περσινό απολογισμό είχα ευχηθεί το 2021 να είναι μια χρονιά με ελεύθερη και υγιή καθημερινότητα. Αυτό μπορεί να μην έγινε γιατί ο κορωνοιός παραμένει κομμάτι της ζωής μας, αλλά προσαρμοστήκαμε στις καινούριες αυτές συνθήκες ζωής.

Το 2021 ήταν η χρονιά που άλλαξε η ζωή που είχαμε στήσει τόσα χρόνια στην Ελβετία. Ήταν η χρονιά που αφήσαμε πίσω μας τους φίλους μας που αγαπάμε. Ο πρώτος μήνας του χρόνου μας βρήκε ανάμεσα σε κουτιά, μαζεύοντας τα υπάρχοντά μας, τις στιγμές μας και αποχαιρετώντας τους φίλους μας. Οι επόμενοι δύο μήνες μας βρήκαν στην Κύπρο μαζί  με την οικογένεια και τους φίλους μας. Έχοντας δίπλα μας 10 άτομα ανταλλάξαμε όρκους, κοιταχτήκαμε στα μάτια και γελάσαμε δυνατά. Όσο μας επέτρεπαν οι περιορισμοί, προσπαθήσαμε να μπούμε στην καθημερινότητα του νησιού και να δούμε πως θα ήταν η ζωή μας αν ζούσαμε εκεί. Το τέλος του πρώτου τριμήνου έκλεισε με την μεγαλύτερη χαρά, καθώς η οικογένεια μεγάλωσε και από τότε ένα μικρούλι προσωπάκι μας χαμογελά καθημερινά.

Η άνοιξη μπήκε με ένα υπερατλαντικό ταξίδι στη Βοστώνη, την πόλη που ζούμε τους τελευταίους μήνες. Είναι μια πόλη διαφορετική, μια πόλη με πολλά πρόσωπα και πολλές ευκαιρίες. Οι πρώτοι μήνες προσαρμογής ήταν δύσκολοι. Υπήρχαν πολλά που ήταν διαφορετικά από την Ευρώπη. Από τα πιο απλά, π.χ τα προιόντα στην υπεραγορά, μέχρι και η γραφειοκρατία...όλα ήθελαν το χρόνο τους. Το καλοκαίρι δεν κάναμε τις συνηθισμένες διακοπές όπως κάναμε άλλες χρονιές, καθώς ήμασταν κάπου πρωτόγνωρα. Προσπαθήσαμε να γνωρίσουμε τις γύρω περιοχές, ξαναθυμηθήκαμε τις διακοπές σε σκηνή, απολαύσαμε ηλιοβασιλέματα, βόλτες στα πάρκα με το σκύλο, αλλά και βόλτες σε αξιοθέατα της Βοστώνης. Κάναμε βουτιές σε διάφορες παραλίες της Μασαχουσέτης και πήραμε το τρένο ως τη Νεά Υόρκη. Ήταν ένα ταξίδι που ονειρευόμουν χρόνια. Οι επόμενοι μήνες κύλησαν με μπόλικη δουλειά, που βοήθησε να βρω ένα ρυθμό και μια ρουτίνα. Η καινούρια χώρα έρχεται με καινούριες παραδόσεις, συνήθειες και γιορτές. Γιορτάσαμε τις 4 του Ιούλη, το Halloween, το Thanksgiving, πήγαμε μαζέψαμε μήλα και κολοκύθες όπως κάνουν οι ντόπιοι και ψήσαμε με φίλους γαλοπούλα. Γενικά απολαύσαμε τα χρώματα της κάθε εποχής, αλλά εντυπωσιαστήκαμε από τα χρώματα του φθινοπώρου.

Προς το τέλος του φθινοπώρου, έκανα ένα μικρό διάλειμμα δύο εβδομάδων και επέστρεψα στην Κύπρο για να απολαύσω τις χαρές των φίλων μου και να χωθώ στην αγκαλιά των δικών μου και να σγίξω ακόμη πιο δυνατά τα δύο μικρούλια. Με την επιστροφή μου κάναμε τις τελευταίες εκδρομές μας σε εθνικά πάρκα γύρω από τη Βοστώνη και στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δεντράκι μας και απολαμβάνουμε παρέα τις τελευταίες μέρες του χρόνου. Ποιος να μου το έλεγε πριν κάποια χρόνια, ότι το 2021 θα μετακόμιζα στην Αμερική. Σίγουρα όνειρο ζωής δεν ήταν, αλλά νιώθω χαρούμενη που το ζω. Γιατί εν τέλη η Αμερική είναι η χώρα των ευκαιριών. 

Το 2021 όπως και κάθε χρονιά υπήρχε μια ποικιλία στιγμών και σκαμπανεβάσματα συναισθημάτων. Μακάρι το 2022 να μας βρει ισορροπημένους, αγκαλιασμένους, αγαπημένους και υγιείς. Εύχομαι να μειωθούν οι συζητήσεις για τον κορωνοιό και πλέον να μιλάμε για μια απλή γρίπη. Θα ήθελα να έχω όσο περισσότερες στιγμές και αγκαλιές μπορώ με την οικογένεια μου. Γενικά είμαι έτοιμη να αδράξω την κάθε ευκαιρία που μπορεί να μου δώσει αυτή η χώρα, γιατί οι οκτώ μήνες ήταν αρκετοί για να μου θυμήσουν γιατί σπούδασα αρχιτεκτονική, ήταν αρκετοί για να τονωθεί η σχέση μας και ήταν αρκετοί για να νιώσω πιο ήρεμη και λιγότερη αγχώμένη από ποτέ.

Καλή Χρονιά σε όλους!!!

The year of changes

Every year I do my new year's resolution, but this time it is different. It was the year with the most and biggest changes. I remember that in last year's report I wished 2021 to be a year with free and healthy daily life. This may not have happened because Covid remains a part of our lives, but we have adapted to these new living conditions.

2021 was the year that changed the life we had set up in Switzerland. It was the year, which we left behind friends we love. The first month of the year found us among boxes, collecting our belongings, our moments and saying goodbye to our friends. For the next two months, we went back to Cyprus with our family and friends. Having 10 people next to us, we exchanged vows, looked into each other's eyes and laughed out loud. As much as the restrictions allowed us, we tried to get into the daily life of the island and see what our life would be like if we lived there. The end of the first trimester ended with the greatest joy, as our family grew and since then a little face has been smiling at us every day.

Spring arrived and we got ready for an international trip to Boston, the city we have been living in for the last few months. It is a different city, a city with many faces and many opportunities. The first months of adjustment were difficult. There were many differences from Europe. From the simple things, for example the products in the supermarket, to important aspects, like bureaucracy ... It takes time to get used to the new life. During summer we did not take the usual holidays as we did in the previous years, as we were still trying to figure where we were. We tried to get to know the surrounding areas, relived the vacation in a tent, enjoyed sunsets, walks in the parks with the dog, but also sightseeing Boston. We drove and swam in various beaches in Massachusetts and took the train to New York. It was a trip I had been dreaming of for years. The following months were full of work, which helped me find a routine. The new country comes with new traditions, habits and celebrations. We celebrated the 4th of July, Halloween, Thanksgiving, went and picked apples and pumpkins from farms like the locals do and baked turkey with friends. We generally enjoyed the colors of each season, but we were impressed by the colors of autumn. 

Towards the end of autumn, I took a short break of two weeks and returned to Cyprus to enjoy the happiness of my friends and to embrace my own family and to hug the two little ones even harder. Upon my return we made our last trips to national parks around Boston, decorated our Christmas tree and enjoyed the last days of the year. Who would have told me a few years ago that in 2021 I would move to America. It certainly was not a life dream, but I feel happy to live it. Because in the end America is the land of opportunity.

In 2021, as every year, there was a variety of moments and ups and downs of emotions. May 2022 find us balanced, embraced, loved and healthy. I hope that the discussions about Covid will be reduced and that we will soon talk about a simple flu. I would like to have as many moments and hugs as I can with my family. I am generally ready to seize every opportunity this country can give me, because eight months was enough to remind me why I studied architecture, it was enough to stimulate our relationship and it was enough to make me feel calmer and less stressed than ever.

Happy new year to everyone!!!