98 χρόνια σοφία
Για πάντα Ψηλός με κορμοστασιά, φρύδια πυκνά και επιμελώς ατημέλητα και πάντα ξυρισμένος, έβαζες το γκρι σου κουστούμι, κατέβαινες τα σκαλιά και έφευγες για δουλειά. Και επέστρεφες το μεσημέρι, έβαζες τα μεγάλα σου γυαλιά και καθόσουνα να διαβάζεις τις εφημερίδες. Όταν φωνάζαμε έκανες παρατήρηση αλλά μετά μας καλόπιανες με ένα κομμάτι Ίον. Κάπως έτσι θυμάμαι τα καλοκαίρια που περνούσαμε παρέα. Περνούσες ώρες αμέτρητες στο γραφείο σου κλεισμένος να διαβάζεις τις εγκυκλοπαίδειές σου. Και όταν ερχόσουν Λευκωσία σε "χάναμε" γιατί πήγαινες στη βιβλιοθήκη για να μελετήσεις. Πόσα ακόμα έχεις να μάθεις διερωτόμουνα. ΄Ησουν ο πιο σοφός άνθρωπος που είχα κοντά μου. Μοίραζες τη σοφία σου, τις εμπειρίες σου και τις αναμνήσεις σου απλόχερα. Το μυαλό σου συνεχώς δούλευε, με πράξεις μαθηματικές, με ιστορικά γεγονότα, με πολιτικά..ένα τεράστιο φάσμα γνώσεων. Και ήθελες συνεχώς και άλλο και άλλο μέχρι το τέλος... Σηκωνόσουνα αθόρυβα, πήγαινες στο δωμάτιο, έπιανες τους φακέλους και επέστρεφες ...