98 χρόνια σοφία

Για πάντα

Ψηλός με κορμοστασιά, φρύδια πυκνά και επιμελώς ατημέλητα και πάντα ξυρισμένος, έβαζες το γκρι σου κουστούμι, κατέβαινες τα σκαλιά και έφευγες για δουλειά. Και επέστρεφες το μεσημέρι, έβαζες τα μεγάλα σου γυαλιά και καθόσουνα να διαβάζεις τις εφημερίδες. Όταν φωνάζαμε έκανες παρατήρηση αλλά μετά μας καλόπιανες με ένα κομμάτι Ίον. Κάπως έτσι θυμάμαι τα καλοκαίρια που περνούσαμε παρέα.

Περνούσες ώρες αμέτρητες στο γραφείο σου κλεισμένος να διαβάζεις τις εγκυκλοπαίδειές σου. Και όταν ερχόσουν Λευκωσία σε "χάναμε" γιατί πήγαινες στη βιβλιοθήκη για να μελετήσεις. Πόσα ακόμα έχεις να μάθεις διερωτόμουνα. ΄Ησουν ο πιο σοφός άνθρωπος που είχα κοντά μου. Μοίραζες τη σοφία σου, τις εμπειρίες σου και τις αναμνήσεις σου απλόχερα. Το μυαλό σου συνεχώς δούλευε, με πράξεις μαθηματικές, με ιστορικά γεγονότα, με πολιτικά..ένα τεράστιο φάσμα γνώσεων. Και ήθελες συνεχώς και άλλο και άλλο μέχρι το τέλος...

Σηκωνόσουνα αθόρυβα, πήγαινες στο δωμάτιο, έπιανες τους φακέλους και επέστρεφες στο σαλόνι. Καθόσουνα σε μια καρέκλα στο κέντρο του σαλονιού και ξεκινούσες να φωνάζεις ένα ένα τα παιδιά σου και μία μία τις εγγονές σου και μοίραζες τα δώρα. Κάπως έτσι ξεκινούσε κάθε χρόνο η ανταλλαγή δώρων τα Χριστούγεννα. Και όταν τα δώρα τελείωναν, έφερνες το πορτοφόλι σου, έπαιρνες τη θέση σου στο τραπέζι και περίμενες υπομονετικά να μαζευτούμε για ποκεριζέ.

Στα άρθρα γράφουν ότι ήσουν ο τελευταίος βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Δε γράφουν όμως για το πόσο ζεστός άνθρωπος ήσουν γεμάτος αγάπη. Πώς να ξέρουν όμως ότι οι αγκαλιές σου ήταν τόσο σφικτές που σε νιώθω ακόμη εδώ. Το πρόσωπο σου ήταν πάντα εκφραστικό, με αμέτρητες γκριμάτσες. Ήσουν ένας μεγάλος δάσκαλος ζωής.

Την τελευταία φορά πριν φύγω μου είπες " σε όποια χώρα και να είσαι, εγώ θα είμαι μαζί σου στα δύσκολα και σε αγαπώ"...Και κλαψούριζα κρυφά. Ήρθε η σειρά μου να σου φωνάξω, όπου και να είσαι, θα έχεις πάντα μια θέση στην καρδιά μου, στα όνειρά μου και σε αγαπώ. Δε θα σταματήσω να σου τραγουδώ και να σε σκέφτομαι με το γιλεκάκι σου.

 


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Our american dream

Image
Final chapter 3.5 years later, we are closing the American chapter. The feelings are mixed. The relations are strong. The experience is good. But life is full of decisions. And we have decided to have a safer and stable future.  The best work experience that I have ever had is coming to an end. It was a hard decision and I hope that the future keeps the same high work standards. Working in teams where the main goal is to have a viable project while keeping the quality high. Working in teams where people enjoy the company of each other, make the time pass easier. Working in an office with good working conditions and where the hours spent are appreciated and the balance between personal life and work is priority, then DiMella Shaffer is my best working experience. I couldn't be more thankful to the people who trusted me and gave me the opportunity to grow as an architect, to build my confidence and gain my voice as a professional.  Boston was the city that our son was born. Our ...
Read more

Λουλού

Image
Η  Λουλού μας Τόσο χαρακτηριστικός ο τρόπος που καθόσουνα και απολάμβανες τον ήλιο. 17 χρόνια μετά το κενό που αφήνεις στις ζωές των τεσσάρων μας είναι τεράστιο. 5 μηνών μπήκε από την πόρτα της αυλής χοροπηδηχτή, με μια ουρά που δε σταματούσε να κουνιέται. Ήμουνα πολύ διστακτική και φοβισμένη. Αλλά πολύ γρήγορα δεθήκαμε. Ήταν η παρέα μου και η συντροφιά μου για όλες εκείνες τις ώρες που ήμουνα σπίτι μόνη μου. Καθόσουν πάντοτε ατάραχη να σου κάνω τα περίτεχνα κουρέματα μου με το ψαλίδι της κουζίνας, καθώς και τα μπάνια στην αυλή. Οι ζηλιες σου όταν κάποιος κόντευε σε εμένα τα πρώτα χρόνια και στη συνέχεια στο μπαμπά ήταν τόσο γλυκιά. Σίγουρα ο μπαμπάς δε θα ξεχάσει ποσό καλή ήσουνα στο σκάλισμα του κήπου. Ήσουν η αγαπημένη όλων των μικρών, καθώς όλα έπεφταν στο κρεβάτι και σας φωτογραφίζαμε. Ο Ερμής όταν σε γνώρισε, ήσουν ήδη γιαγιά. Αλλά γελούσε τόσο πολύ με το κουνημα της ουράς σου.  Η Λουλού μας ξεκίνησε από σκύλος της αυλής. Αλλα κρυφά, όταν έλειπαν οι γονείς μου, την ...
Read more

New York

Image
Traveling with two architects Leaving March behind and welcoming spring with one more trip, a special trip, it was a girls trip. My partner in crime, my best friend, the person that we traveled together in Barcelona, Amsterdam, Lisbon, Istanbul, Zurich, Montreal decided that wanted to visit New York. I couldn't miss the opportunity to see her and spend time together. Together we walked around Paris during the 5 years of our studies, but this time we walked around New York as architects having on our back a career of a decade, seeing everything that we learned at the university.   It was my third time in New York. And my biggest wish was to watch a Broadway Show. And this is what we did. We saw "Lion King", it was a majestic show, with colorful costumes, great voices and a spectacular live music. I visited Morgan Library and Museum, an old building with a contemporary extension from Renzo Piano. We also visited Guggenheim Museum, the museum that we heard about ...
Read more