Η Λευτερού μας
Λευτερού μας, Έτσι σε φώναζε ο Κόκος σου! Ψηλή, με κορμοστασιά, πάντα μας υποδεχόσουνα στην πόρτα! Τις περισσότερες φορές σε βρίσκαμε μέσα στην κουζίνα κάτι να ετοιμάζεις. "Τι εν να φάεις? Έχει σιοκολατούες στο ψυγείο", ήταν η κουβέντα που μας επαναλάμβανες αμέτρητες φορές. Η γιαγιά ήταν πλούσια, με 3 παιδιά, 6 εγγόνια και 5 δισέγγονα! Και μας έζησε όλους καλά! Και κανένας μας σίγουρα δε ξεχνά τους κεφτέδες και τις πατάτες τηγανητές της. Η πιο πρόσφατη γλυκιά ανάμνηση ήταν να σε βλέπω με το νεότερο δισέγγονο σου να σου μαθαίνει να κρατάς το μολύβι και να ζωγραφίζετε παρέα. Έτσι θα σε θυμάμαι! Η αγκαλιά της πάντα σφικτή με 2-3 δυνατά χτυπήματα στην πλάτη, ο τρόπος της να μας πει οτι είναι μαζί μας. Η γιαγιά θα μείνει πάντα στην καρδιά μας και στη σκέψη μας με ένα χαμόγελο, γλυκό, αυστηρό αλλά γεμάτο αγάπη για όλους. Για πάντα μαζί μας!