Φωτογραφίζοντας στιγμές...
Οι μέρες περνούν πολύ γρήγορα. Ένας μήνας πέρασε από το τελευταίο μου άρθρο και ούτε που το κατάλαβα. Η πίεση της περιόδου αυτής άλλαξε τους ρυθμούς μου. Ξεκινώ και γράφω, αλλά η αλήθεια δεν ξέρω τι ακριβώς θα είναι το θέμα, απλά ξεκίνησα να διατυπώνω ότι νιώθω.
Είμαι στη διαδικασία να στήσω μία έκθεση, έκθεση φωτογραφίας, τη δικής μου έκθεση φωτογραφίας. Μία διαδικασία εντελώς άγνωστη για μένα. Αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι οιφίλοι μου θα ήθελα να είναι παρόντες στη δική μου αυτή στιγμή, για να τη φωτογραφίσουν με το μυαλό τους.
Η φωτογραφία είναι το πάθος μου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχω λάβει μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς φωτογραφίας. Πριν λίγες μέρες είδα τις φωτογραφίες που είχα στείλει. Διαπιστώνω μία ωρίμανση στο χαρακτήρα της φωτογραφίας. Οι πιο πρόσφατες μου συμμετοχές, αλλά και γενικά οι πιο πρόσφατες μου φωτογραφίες, είναι πιο συναισθηματικές. Τα γεγονότα της ζωής κάθε ανθρώπου, "επηρεάζουν" τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο.
Φωτογραφία για μένα είναι ένας τρόπος να δείχνω αυτό που νιώθω. Από μικρή είχα το χορό ως τρόπο να δείχνω τα συναισθήματα μου, κάτι που τα τελευταία τρία χρόνια, δεν μου δίνεται η ευκαιρία λόγω χρόνου, να το κάνω.
Φωτογραφία ασπρόμαυρη ή με χρώμα?
Και τα δύο μπορούν να βγάλουν μία δύναμη, μία ένταση με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο. Το χρώμα, η φωτεινότητα του, μπορούν να εκφράσουν πάθος, μελαγχολία, έρωτα, απόρριψη...Το μαυρόασπρο,η θολούρα του γκρίζου, μπορεί να εκφράσει τα ίδια ακριβώς συναισθήματα, φτάνει να ήταν η σωστή "στιγμή".
Κάποιος με είπε ρομαντική, άλλος μελαγχολική..η κάθε φωτογραφία έχει το δικό της συναίσθημα. Αλλά είναι αλήθεια. Είμαι ρομαντική. Αν στις μέρες μας, κάποιος είναι πολύ ρομαντικός, ευαίσθητος, δε τα βγάζει πάντα πέρα. Κάποιος θα το "εκμεταλλευτεί".όταν την "πάθεις", μία, δύο, τρεις φορές, ψάχνεις άλλους τρόπους να το δείχνεις. Μέσω της φωτογραφίας, κανείς δεν μπορεί όμως να το "εκμεταλλευτεί".
Άλλοι λένε ότι η σημασία έχουν οι στιγμές την ώρα που τις ζεις, άρα μη βγάζεις φωτογραφίες. Συμφωνφ ότι σημασία έχει αυτό που ζούμε την συγκεκριμένη στιγμη. Αλλά η φωτογραφία κάποιες φορές "κρατά", άλλες "αιχμαλωτίζει" το συναίσθημα της στιγμής, της παρέας, της οικογένειας, του γλεντιού, του αποχαιρετισμού...
Κάποιες φωτογραφίαες με χαμόγελα, άλλες με δάκρυα στα μάτια, άλλες ένα κενό τοπίο και άλλες γεμάτες κίνηση..Η κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή και περνά πολύ γρήγορα.
Κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες, αντιλαμβάνεσαι τις αλλαγές του χαρακτήρα των ανθρώπων, του παρουσιαστικού, ακόμα και την αλλαγή του ίδιου σου του εαυτού.
Το μυαλό μας φωτογραφίζει συχνά τις στιγμές που εκείνο επιλέγει, τις πιο όμορφες, τις πιο άσχημες, τις πιο έντονες, της πιο προσβλητικές..Φωτογραφίζοντας με μία μηχανή, αλλά και με το μυαλό μία ιστορία δημιουργείται, όχι πάντα ρεαλιστική αλλά σίγουρα μία ιστορία που ο καθένας μας επιλέγει τον πρωταγωνιστή.
Κάθε φωτογραφία είναι ένα ταξίδι, μία ιστορία του παρελθόντος, μία στιγμή που δε θα επαναληφθεί ποτέ ξανά η ίδια ακριβώς.
υ.γ Όσοι διαβάζεται αυτό το άρθρο, ρίξτε μία ματιά στη φωτογραφία της πιο κάτω ιστοσελίδας και αν σας αρέσει ψηφίστε την. Είναι μία ακόμα συμμετοχή μου σε διαγωνισμό φωτογραφίας.
http://www.photographe-voyageur.com/photo/3344-une-promenade-le-long-de-la-mer-pendant-le-coucher-du-soleil
Και σύντομα θα έχετε νεότερα μου για τη έκθεση φωτογραφίας που σας είπα στην αρχή.
Είμαι στη διαδικασία να στήσω μία έκθεση, έκθεση φωτογραφίας, τη δικής μου έκθεση φωτογραφίας. Μία διαδικασία εντελώς άγνωστη για μένα. Αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι οιφίλοι μου θα ήθελα να είναι παρόντες στη δική μου αυτή στιγμή, για να τη φωτογραφίσουν με το μυαλό τους.
Η φωτογραφία είναι το πάθος μου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχω λάβει μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς φωτογραφίας. Πριν λίγες μέρες είδα τις φωτογραφίες που είχα στείλει. Διαπιστώνω μία ωρίμανση στο χαρακτήρα της φωτογραφίας. Οι πιο πρόσφατες μου συμμετοχές, αλλά και γενικά οι πιο πρόσφατες μου φωτογραφίες, είναι πιο συναισθηματικές. Τα γεγονότα της ζωής κάθε ανθρώπου, "επηρεάζουν" τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο.
Φωτογραφία για μένα είναι ένας τρόπος να δείχνω αυτό που νιώθω. Από μικρή είχα το χορό ως τρόπο να δείχνω τα συναισθήματα μου, κάτι που τα τελευταία τρία χρόνια, δεν μου δίνεται η ευκαιρία λόγω χρόνου, να το κάνω.
Φωτογραφία ασπρόμαυρη ή με χρώμα?
Και τα δύο μπορούν να βγάλουν μία δύναμη, μία ένταση με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο. Το χρώμα, η φωτεινότητα του, μπορούν να εκφράσουν πάθος, μελαγχολία, έρωτα, απόρριψη...Το μαυρόασπρο,η θολούρα του γκρίζου, μπορεί να εκφράσει τα ίδια ακριβώς συναισθήματα, φτάνει να ήταν η σωστή "στιγμή".
Κάποιος με είπε ρομαντική, άλλος μελαγχολική..η κάθε φωτογραφία έχει το δικό της συναίσθημα. Αλλά είναι αλήθεια. Είμαι ρομαντική. Αν στις μέρες μας, κάποιος είναι πολύ ρομαντικός, ευαίσθητος, δε τα βγάζει πάντα πέρα. Κάποιος θα το "εκμεταλλευτεί".όταν την "πάθεις", μία, δύο, τρεις φορές, ψάχνεις άλλους τρόπους να το δείχνεις. Μέσω της φωτογραφίας, κανείς δεν μπορεί όμως να το "εκμεταλλευτεί".
Άλλοι λένε ότι η σημασία έχουν οι στιγμές την ώρα που τις ζεις, άρα μη βγάζεις φωτογραφίες. Συμφωνφ ότι σημασία έχει αυτό που ζούμε την συγκεκριμένη στιγμη. Αλλά η φωτογραφία κάποιες φορές "κρατά", άλλες "αιχμαλωτίζει" το συναίσθημα της στιγμής, της παρέας, της οικογένειας, του γλεντιού, του αποχαιρετισμού...
Κάποιες φωτογραφίαες με χαμόγελα, άλλες με δάκρυα στα μάτια, άλλες ένα κενό τοπίο και άλλες γεμάτες κίνηση..Η κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή και περνά πολύ γρήγορα.
Κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες, αντιλαμβάνεσαι τις αλλαγές του χαρακτήρα των ανθρώπων, του παρουσιαστικού, ακόμα και την αλλαγή του ίδιου σου του εαυτού.
Το μυαλό μας φωτογραφίζει συχνά τις στιγμές που εκείνο επιλέγει, τις πιο όμορφες, τις πιο άσχημες, τις πιο έντονες, της πιο προσβλητικές..Φωτογραφίζοντας με μία μηχανή, αλλά και με το μυαλό μία ιστορία δημιουργείται, όχι πάντα ρεαλιστική αλλά σίγουρα μία ιστορία που ο καθένας μας επιλέγει τον πρωταγωνιστή.
Κάθε φωτογραφία είναι ένα ταξίδι, μία ιστορία του παρελθόντος, μία στιγμή που δε θα επαναληφθεί ποτέ ξανά η ίδια ακριβώς.
υ.γ Όσοι διαβάζεται αυτό το άρθρο, ρίξτε μία ματιά στη φωτογραφία της πιο κάτω ιστοσελίδας και αν σας αρέσει ψηφίστε την. Είναι μία ακόμα συμμετοχή μου σε διαγωνισμό φωτογραφίας.
http://www.photographe-voyageur.com/photo/3344-une-promenade-le-long-de-la-mer-pendant-le-coucher-du-soleil
Και σύντομα θα έχετε νεότερα μου για τη έκθεση φωτογραφίας που σας είπα στην αρχή.
'' Κάθε φωτογραφία είναι ένα ταξίδι, μία ιστορία του παρελθόντος, μία στιγμή που δε θα επαναληφθεί ποτέ ξανά η ίδια ακριβώς.''
ReplyDeleteOpws gia paradeigma i fwtografia profile mou...
ara...After reading this you will eventually believe that the possibility of establishing a connection between two minds who are far away, without even talking to each other its possible. C u ;)