Της ανηφόρας η ιστορία


Λωζάνη - μία πόλη μικρή, πράσινη, χτισμένη πάνω σε ένα βουνό. Ένα βουνό που μεταμορφώθηκε σε μία πόλη που ζει από τους φοιτητές. Οι ντόπιοι λίγοι και μετρημένοι και κατοικούν κυρίως μακριά από το κέντρο. Το κέντρο της πόλης έχει αναπτυχθεί γύρω από τα καταστήματα, τα πάρκα, τα μπαράκια, τις καφετέριες και φυσικά..τις τράπεζες.

Από τον κεντρικό σταθμό της πόλης οι ανηφόρες κάνουν την παρουσία τους έντονη. Μία από τις δύο γραμμές του μετρό κάνει τη διαδρομή πιο γρήγορη. Αλλά η περιοχή κάτω από τον σταθμό μέχρι τη λίμνη είναι μια περιοχή πυκνοκατοικημένη και καταπράσινη. Τα πάρκα βρίσκονται παντού, οι παιδικές χαρές έχουν "πάρει" ένα πολύ μεγάλο μέρος της πόλης. Και περπατώντας, φτάνεις στο Ouchy,την περιοχή όπου ο ουρανός γίνεται ένα με τη λίμνη, η θέα είναι ατελείωτη και η Γαλλία είναι πιο κοντά από ότι νομίζουμε. Όταν ο καιρός το επιτρέπει όλος ο κόσμος μαζεύεται εκεί, η πισίνα Bellerive γεμίζει, οι ποδηλάτες γεμίζουν τους δρόμους, τα αυτοκίνητα τους σέβονται και οι ζογκλέρ διασκεδάζουν και ενθουσιάζουν τους τουρίστες.

Η πόλη που αναπτύσσεται πάνω από το σταθμό είναι εντελώς διαφορετική. Ο καθεδρικός είναιi το σήμα κατατεθέν της πόλης. Τη νύχτα είναι φωτισμένος, και πανέμορφος. Το κομμάτι της πόλης πάνω από το σταθμό ζει το πρωί από τα καταστήματα και το βράδυ από το Flon μέχρι τη Riponne από τα μπαράκια και τις παρέες που περπατούν τις ανηφόρες ξέγνοιαστες.

Η πόλη πάει και πιο πάνω, προς το Mont sur Lausanne, προς Croisettes,αλλά εκεί ένα άλλος κόσμο αναπτύσσεται. Μεγάλα σπίτια με τεράστιες αυλές, σκύλοι τεράστιοι παντού, οικογένειες που βολτάρουν και τα ποδήλατα φανερά πιο λίγα, Δεν ξέρω αν για αυτό φταίει ότι η μορφολογία του εδάφους είναι ακόμα πιο έντονη, αλλά πλέον στο κάθε σπίτι υπάρχουν δύο ή τρία αυτοκίνητα.

Μία πόλη λίγο τουριστική, με απόκρυφες όμορφες "φωλιές" που πρέπει ο καθένας από μόνος του να τις βρει και να τις επισκεφτεί. Μια πόλη που κάποιοι τη λατρεύουν και άλλοι που ανυπομονούν να φύγουν. 

Μια πόλη με ένα χαρακτήρα ξεχωριστό, με συνήθειες και ένα τρόπο ζωής που διαφορετικό από το μεσογειακό.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Our american dream

Image
Final chapter 3.5 years later, we are closing the American chapter. The feelings are mixed. The relations are strong. The experience is good. But life is full of decisions. And we have decided to have a safer and stable future.  The best work experience that I have ever had is coming to an end. It was a hard decision and I hope that the future keeps the same high work standards. Working in teams where the main goal is to have a viable project while keeping the quality high. Working in teams where people enjoy the company of each other, make the time pass easier. Working in an office with good working conditions and where the hours spent are appreciated and the balance between personal life and work is priority, then DiMella Shaffer is my best working experience. I couldn't be more thankful to the people who trusted me and gave me the opportunity to grow as an architect, to build my confidence and gain my voice as a professional.  Boston was the city that our son was born. Our ...
Read more

Λουλού

Image
Η  Λουλού μας Τόσο χαρακτηριστικός ο τρόπος που καθόσουνα και απολάμβανες τον ήλιο. 17 χρόνια μετά το κενό που αφήνεις στις ζωές των τεσσάρων μας είναι τεράστιο. 5 μηνών μπήκε από την πόρτα της αυλής χοροπηδηχτή, με μια ουρά που δε σταματούσε να κουνιέται. Ήμουνα πολύ διστακτική και φοβισμένη. Αλλά πολύ γρήγορα δεθήκαμε. Ήταν η παρέα μου και η συντροφιά μου για όλες εκείνες τις ώρες που ήμουνα σπίτι μόνη μου. Καθόσουν πάντοτε ατάραχη να σου κάνω τα περίτεχνα κουρέματα μου με το ψαλίδι της κουζίνας, καθώς και τα μπάνια στην αυλή. Οι ζηλιες σου όταν κάποιος κόντευε σε εμένα τα πρώτα χρόνια και στη συνέχεια στο μπαμπά ήταν τόσο γλυκιά. Σίγουρα ο μπαμπάς δε θα ξεχάσει ποσό καλή ήσουνα στο σκάλισμα του κήπου. Ήσουν η αγαπημένη όλων των μικρών, καθώς όλα έπεφταν στο κρεβάτι και σας φωτογραφίζαμε. Ο Ερμής όταν σε γνώρισε, ήσουν ήδη γιαγιά. Αλλά γελούσε τόσο πολύ με το κουνημα της ουράς σου.  Η Λουλού μας ξεκίνησε από σκύλος της αυλής. Αλλα κρυφά, όταν έλειπαν οι γονείς μου, την ...
Read more

Summer conclusion

Image
The perfect summer ending I was trying to find a good subject for an article. And then this last weekend came, and I couldn't miss the opportunity to talk about it. My cousin, Georgia, was getting married.  Georgia is one of the most important persons in my life. We were born with a month of difference and since then, we are growing together and in parallel. Even though we both studied architecture, our career path is completely different. We are certainly not the same type; however, we respect each one's boundaries. My likes are mostly her dislikes, and her likes are my dislikes. Even though we are so different, she is always the one that I call when I need support, help or just someone to talk. I tried to visit them in London twice in 3 years but somehow halfway there, the restrictions and regulations because of COVID didn’t let me visit them. The taste was sour, and the feeling was unpleasant. So even if they are seven years together, I have only met Isaac in 202...
Read more