Όταν το παλιό είναι έτοιμο για αλλαγές...
Όταν το παλιό είναι έτοιμο για αλλαγές...
Ένα ιστορικό παραδοσιακό κέντρο "ζητάει" τη βοήθεια όλων μας. Αλλά, είμαστε όλοι έτοιμοι για να δεχτούμε κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό...(να τολμήσω να πω) κάτι πιο ευρωπαικό?
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μεταπτυχιακού μου ετοίμασα ένα ερωτηματολόγιο έτσι ώστε να με διευκολύνει στο τελικό αποτέλεσμα της διπλωματικής μου εργασίας, αλλά και να μου απαντηθούν κάποια σχετικά ερωτήματα. Η ανάπτυξη των τελευταίων ετών στην παλιά πόλη είναι πολύ μεγάλη. Μου έχει δημιουργήσει ερωτήματα που αφορούν τους τρόπους που μπορούμε να εισέλθουμε και να εξέλθουμε από την παλιά πόλη και κατά πόσο ο Κύπριος είναι έτοιμος για δρασικές αλλαγές.
Είναι σηματνικό να αναφέρω ότι το ερωτηματολόγιο απαντήθηκε από 130 άτομα, 83 γυναίκες και 47 άνδρες. Οι συμμετέχοντας άνηκαν σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, όμως οι κατηγορίες 19-25 και 26-32 ήταν οι βασικές. Τέσσερις ερωτήσεις με βοήθησαν να κατανοήσω σε ποιο βαθμό το αυτοκίνητο είναι ενσωματωμένο στην καθημερινότητά μας.
To περπάτημα είναι ένας τρόπος διακίνησης στην πόλη που η εκτροπή στο δρόμο είναι σπάνια. Αντιθέτως με το αυτοκίνητο, η πορεία του δεν είναι συνεχόμενη, καθώς το κόκκινο φανάρι είναι στοιχείο καθυστέρησης στην πορεία ενός οδηγού. όμως στην προηγούμενη ερώτηση, ένα 25% απάντησε ότι θα χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητο για αποστάσεςι των πέντε λεπτών. Το ποδήλατο έχει πλεονεκτήματα πολλά όπως το περπάτημα αλλά δυστυχώς λίγοι θα το επέλεγαν, Μόνο μία απάντηση δόθηκε για τη χρήση του λεωφορείου και είναι σίγουρα αρκετή για να βάλει σε σκέψεις τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Αυτή η ερώτηση δείχνει ότι υπάρχει πάντα μια «ακραία» μειονότητα ανάμεσά μας. Από τη μία πλευρά, κάποιοι είναι τόσο προσκολλημένοι στο αυτοκίνητό τους, σε σημείο που αν απαγορευτεί η είσοδος με τα αυτοκίνητο στην παλιά πόλη, θα επέλεγαν να μην την ξαναεπισκεφθούν. Από την άλλη πλευρά, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων είναι σε θέση να αποκολληθούν από το αυτοκίνητο για να απολαύσουν τη γοητεία του ιστορικού κέντρου. Αυτή η πλειοψηφία είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το ποδήλατο ή τη μοτοσικλέτα για μία άμεση πρόσβαση. "Η απαγόρευση είναι πάντα μια εύκολη λύση και επιλογή, αλλά είναι δύσκολο να επιτευχθεί" σύμφωνα με τον Antonio Da Cunha.
Κοιτάζοντας τις πιο πάνω απαντήσεις, αξίζει να σημειωθεί ότι το ποδήλατο δεν είναι ένας τρόπος που προσελκύει τους κατοίκους της Λευκωσίας να το χρησιμοποιήσουν. Πού ακριβώς οφείλεται λοιπόν αυτό? Στην έλλειψη κατάλληλων υποδομών? Στην έλλειψης προώθησης του συστήμαος? Σιγουρα είναι σημανικό οι αρμοδιες αρχές να λάβουν δραστικά μέτρα.
"Καλή ιδέα, αλλά έχω το ποδήλατό μου ή θα περπατήσω» ήταν η απάντηση που δόθηκε από την πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην έρευνα, η οποία δείχνει ότι οι επισκέπτες-κάτοικοι μπορούν να προσαρμοστούν σε ενδεχόμενες αλλαγές. Η απάντηση αυτή δείχνει ότι η "αντικατάσταση" του αυτοκινήτου με άλλο μέσο διακίνησης στην εντός των τειχών πόλη δεν είναι μια λύση που οι ντόπιοι έλκονται.
Μέσα από το ερωτηματολόγιο, κατέληξα σε κάποια σημαντικά συμπεράσματα. Οι κάτοικοι και επισκέπτες της παλιάς πόλης είναι ανοιχτοί σε προτάσεις και τις μελλοντικές αλλαγές, με τη μόνη προϋπόθεση να έχουν ενημερωθεί για τα διάφορα έργα αλλά και να έχουν κατανοήσει κάθε αλλαγή.
Η συμμετοχή των κατοίκων στα κοινά είναι απαραίτητα όταν αφορά την ανάπτυξη έργου και σχεδίου για την ίδια τους την πόλη. Είναι αυτοί που γνωρίζουν τη γειτονιάς τους, καθώς τη ζουν και βιώνουν καθημερινά όποιοδήποτε ελάττωματα ή πλεονeκτήματα. Μπορούν να εντοπισούν τα δυνατά και αδύνατα σημεία, τις ανάγκες και τις οχλήσεις που εμφανίζονται.
Η συμμετοχή και η ένταξη του πληθυσμού στη διαδικασία σχεδιασμού και υλοποίησης ενός καινουριου έργου έργου, μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα που "απαντούν" στις προσδοκίες, στις επιθυμίες και στις ανάγκες των πολιτών.
Μπορούμε πάντα όλοι μαζί να πετύχουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα για μια πόλη βιώσιμη.
To περπάτημα είναι ένας τρόπος διακίνησης στην πόλη που η εκτροπή στο δρόμο είναι σπάνια. Αντιθέτως με το αυτοκίνητο, η πορεία του δεν είναι συνεχόμενη, καθώς το κόκκινο φανάρι είναι στοιχείο καθυστέρησης στην πορεία ενός οδηγού. όμως στην προηγούμενη ερώτηση, ένα 25% απάντησε ότι θα χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητο για αποστάσεςι των πέντε λεπτών. Το ποδήλατο έχει πλεονεκτήματα πολλά όπως το περπάτημα αλλά δυστυχώς λίγοι θα το επέλεγαν, Μόνο μία απάντηση δόθηκε για τη χρήση του λεωφορείου και είναι σίγουρα αρκετή για να βάλει σε σκέψεις τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Αυτή η ερώτηση δείχνει ότι υπάρχει πάντα μια «ακραία» μειονότητα ανάμεσά μας. Από τη μία πλευρά, κάποιοι είναι τόσο προσκολλημένοι στο αυτοκίνητό τους, σε σημείο που αν απαγορευτεί η είσοδος με τα αυτοκίνητο στην παλιά πόλη, θα επέλεγαν να μην την ξαναεπισκεφθούν. Από την άλλη πλευρά, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων είναι σε θέση να αποκολληθούν από το αυτοκίνητο για να απολαύσουν τη γοητεία του ιστορικού κέντρου. Αυτή η πλειοψηφία είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το ποδήλατο ή τη μοτοσικλέτα για μία άμεση πρόσβαση. "Η απαγόρευση είναι πάντα μια εύκολη λύση και επιλογή, αλλά είναι δύσκολο να επιτευχθεί" σύμφωνα με τον Antonio Da Cunha.
Κοιτάζοντας τις πιο πάνω απαντήσεις, αξίζει να σημειωθεί ότι το ποδήλατο δεν είναι ένας τρόπος που προσελκύει τους κατοίκους της Λευκωσίας να το χρησιμοποιήσουν. Πού ακριβώς οφείλεται λοιπόν αυτό? Στην έλλειψη κατάλληλων υποδομών? Στην έλλειψης προώθησης του συστήμαος? Σιγουρα είναι σημανικό οι αρμοδιες αρχές να λάβουν δραστικά μέτρα.
"Καλή ιδέα, αλλά έχω το ποδήλατό μου ή θα περπατήσω» ήταν η απάντηση που δόθηκε από την πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην έρευνα, η οποία δείχνει ότι οι επισκέπτες-κάτοικοι μπορούν να προσαρμοστούν σε ενδεχόμενες αλλαγές. Η απάντηση αυτή δείχνει ότι η "αντικατάσταση" του αυτοκινήτου με άλλο μέσο διακίνησης στην εντός των τειχών πόλη δεν είναι μια λύση που οι ντόπιοι έλκονται.
Μέσα από το ερωτηματολόγιο, κατέληξα σε κάποια σημαντικά συμπεράσματα. Οι κάτοικοι και επισκέπτες της παλιάς πόλης είναι ανοιχτοί σε προτάσεις και τις μελλοντικές αλλαγές, με τη μόνη προϋπόθεση να έχουν ενημερωθεί για τα διάφορα έργα αλλά και να έχουν κατανοήσει κάθε αλλαγή.
Η συμμετοχή των κατοίκων στα κοινά είναι απαραίτητα όταν αφορά την ανάπτυξη έργου και σχεδίου για την ίδια τους την πόλη. Είναι αυτοί που γνωρίζουν τη γειτονιάς τους, καθώς τη ζουν και βιώνουν καθημερινά όποιοδήποτε ελάττωματα ή πλεονeκτήματα. Μπορούν να εντοπισούν τα δυνατά και αδύνατα σημεία, τις ανάγκες και τις οχλήσεις που εμφανίζονται.
Η συμμετοχή και η ένταξη του πληθυσμού στη διαδικασία σχεδιασμού και υλοποίησης ενός καινουριου έργου έργου, μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα που "απαντούν" στις προσδοκίες, στις επιθυμίες και στις ανάγκες των πολιτών.
Μπορούμε πάντα όλοι μαζί να πετύχουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα για μια πόλη βιώσιμη.
Comments
Post a Comment