Αθήνα

Από μικρή πήγα αρκετές φορές στην Αθήνα και θυμάμαι από κάθε φορά κάτι σημαντικό. Έτσι και από αυτη την τριήμερη εξόρμηση έχω κάτι να θυμάμαι.

Το ταξίδι αυτό έγινε με έναν άθρωπο που έζησε την Αθήνα στα ένδοξα της χρόνια. Και είχα και γω την ευκαιρία να τον επισκεφθώ την περίοδο εκείνη. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν ένα ταξίδι με σκοπό να μάθω την Αθήνα ως τουρίστρια. Ο σκοπός του ταξιδιού ήταν να περάσω χρόνο με αυτό τον άνθρωπο, να βολτάρουμε παρέα, να γελάσουμε, να συζητήσουμε και γενικά να απολαύσουμε τις στιγμές μας. Μεγαλώνοντας οι ζωές μας έχουν πάρει διαφορετικούς δρόμους αλλά σίγουρα πορευόμαστε και εξελιζόμαστε παρέα γεμάτες αγάπη η μία για την άλλη.

Στην εξόρμηση αυτή είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το έργο αυτό χτιστηκε από τον αρχιτέκτονα Renzo Piano, "ο οποίος διαθέτει όραμα και πνευματική περιέργεια, καθώς και ιστορική και γεωγραφική αντίληψη της θέσης του έργου και της σημασίας του». Θεωρώ πως είναι ένα κτίριο πρωτοπόρο για την Αθήνα, ένα κτίριο που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα από κτίρια-φάρους άλλων ευρωπαικών πόλεων.

Τι μου έκανε περισσότερο εντύπωση?

Περπατώντας στο πάρκο του κέντρου πολιτισμού εντυπωσιάστηκα από την ποικιλία των δέντρων, των ήχων, των διάφορων διαμορφωμένων χώρων με τις ξεχωριστές δραστηριότητες. Το νερό έχει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της βόλτας των επισκεπτών. Είναι ένα πάρκο που προσφέρει ευκαιρίες αναψυχής για άτομα όλων των ηλικιών.

Στο κέντρο πολιτισμού έχει ενταχθεί η λυρική σκηνή και η εθνική βιβλιοθήκη. Το έργο αυτό έχει κτιστεί «με βάση τις αρχές της αειφόρου δόμησης, με περιβαλλοντικά καινοτόμες πρακτικές αποσκοπώντας στην εξοικονόμηση ενέργειας, την ορθολογική χρήση του νερού, τη μείωση των εκπομπών CO2, τη βελτίωση της ποιότητας του εσωτερικού περιβάλλοντος, την ορθολογική διαχείριση των πόρων και την αντιμετώπιση των επιπτώσεών τους». Ανεβαίνοντας στο κτίριο, μου τράβηξε την προσοχή η θέα από την οροφή. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να κάνει μία στροφή 360° στην Αθήνα. Τα μάτια μπορούν να απολαύσουν το γαλάζιο της θάλασσας αλλά και την τσιμεντένια, πυκνοκατοικημένη Αθήνα.

Η εικόνα του έργου με το πάρκο, οι διάφορες δραστηριότητες και οι βόλτες μου θύμισαν το περιβάλλον στο Parc de la Villette του αρχιτέκτονα Bernard Tschumi. Και τα δύο έργα λειτουργούν σαν μία όαση στη γρήγορη ζωή της Αθήνας αλλά και αντίστοιχα του Παρισιού. 

Επιστρέφοντας στη Ζυρίχη μετά από αυτό το σύντομο ταξίδι, ένιωθα γεμάτη συναισθήματα για τις όμορφες φωτογραφίες και αναμνήσεις με την αδελφή μου, για το γαλανό ουρανό και ήλιο αλλά και μία σπίθα ελπίδας καθώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μέσα στην μιζέρια του καιρού, προσπαθούν να προσφέρουν στην Αθήνα. Η λειτουργία ένος τέτοιου έργου είναι ένα βήμα βελτίωσης της αρχιτεκτονικής ιστορίας της Αθήνας. Αλλά το σημαντικότερο θα το δείξει ο χρόνος, καθώς ένα τέτοιο κτίριο απαιτεί συνεχή φροντίδα και βελτίωση.

Athens

Since I was young, I had the opportunity to visit Athens several times. Though, from each trip I have something special to remember. 

My last excursion to Athens was done with a person who lived in Athens, when the city was still glorious. This time, however, it was not a trip to visit Athens as a tourist. The purpose of the trip was to spend time with her, to party, to laugh, to discuss and generally enjoy each other. Growing up our lives have taken different paths, but we certainly progress and evolve lovingly together.

In this excursion I had the opportunity to visit the Stavros Niarchos Foundation Cultural Centrer. This project was built by the architect Renzo Piano, "who possesses vision, intellectual curiosity and a historical and geographical understanding of the project’s location and significance". I believe this is a pioneer building for Athens that could stand next to other renowned projects of Europe.

Walking in the park of the cultural center, I was impressed by the variety of trees, sounds, various landscaped spaces and numerous activities. The clever use of central canal plays an important role in guiding the visitor around the park. The premises offer many recreational opportunities for people of all ages.

The cultural center includes the Greek National Opera and the National Library of Greece. The project "was designed and constructed following rigorous principles of sustainable construction and environmentally innovative practices that focus, among other metrics, on water and energy efficiency, reduction of CO2 emissions, indoor environmental quality and the rational management of resources". The view from the top of the building was breathtaking. The visitor has the opportunity to see the many faces of Athens;  from the blue sea to the concrete jungle. 

The scenery, the park, the various activities and the long walks reminded me of Parc de la Villette in Paris, built by architect Bernard Tschumi. Both complexes are like an oasis away from the fast life. 

Coming back in Zurich, I felt greatful for the beautiful images and memories with my sister, the blue sky and the sun. I also saw a spark of hope in people still trying to fight misery in the difficult time Athens is going through. The operation of such a project is a step of evolution for the architectural history of Athens, but time is a catalytic factor. Such a building requires constant care and improvement.