Κωνσταντινούπολη

Kωνσταντινούπολη

Είναι η πόλη για την οποία μαθαίναμε από μικροί στο σχολείο.

Είναι η πόλη με 15 εκατομμύρια κατοίκους και με έντονη και γρήγορη καθημερινή ζωή.

Είναι η πόλη που χωρίζεται σε Ασία και Ευρώπη.

Είναι η πόλη που διχάζει τα συναισθήματα σου, συναισθήματα χαράς, περιέργειας και ανασφάλειας.

Φθάσαμε στην Πόλη προς το τέλος του απογεύματος της Παρασκευής και το πρώτο συναίσθημα μας ήταν το άγχος και η αμηχανία. Ήμασταν σε μία τεράστια και χαώδης πόλη, έχοντας λιγοστές δυνατότητες να επικοινωνήσουμε με τους ντόπιους. Αλλά το συναίσθημά μας αυτό άλλαξε την επόμενη ώρα που βρεθήκαμε με τους φίλους μας.

Η βόλτα μας ξεκίνησε από τον πύργο της Γαλατάς, ένα μεσαιωνικό, κυκλικό, πέτρινο πύργο. Η γύρω περιοχή είναι γεμάτη μαγαζάκια, παραδοσιακά καφενεία με ναργιλέδες και μπαράκια. Είχαμε την ευκαιρία να φάμε παραδοσιακό kebab  και το Çiğ Köfte. Στη συνέχεια χαλαρώσαμε σε ένα τούρκικο καφενείο, με τοπική μουσική, ναργιλέ, μπακλαβά και μαύρο τούρκικο τσάι. Η νύχτα πέρασε γρήγορα αλλά γεμάτη έντονα συναισθήματα, μαθαίνοντας τα νέα δύο πολύ σημαντικών ανθρώπων στη ζωή μας. Η χαρά της συνάντησης ήταν εμφανή.

Επιστρέψαμε στο συγκρότημα διαμερισμάτων που κατοικούν στην περιοχή Levent. Είναι μια περιοχή στην Κωνσταντινούπολη που αλλάζει τώρα, εκμοντερνίζεται και προσφέρει κάποιες ευκολίες στους κατοίκους και μη. Τα έργα για την άφιξη του μετρό έχουν ήδη ξεκινήσει. Ούτε στα όνειρα μας δε φανταζόμασταν το πόσο όμορφο, μοντέρνο και ευρύχωρο θα ήταν το δωμάτιο μας.

Το πρωί του Σαββάτου ξεκινήσαμε με μια μεγάλη βόλτα με το λεωφορείο και στη συνέχεια με τα πόδια, περπατώντας παράλληλα του Βοσπόρου. Οι ψαράδες είχαν στηθεί από νωρίς στη σειρά. Η εικόνα αυτή θύμιζε ελληνικό νησί. Ήταν μια εικόνα αντίθετη από τη γρήγορη και έντονη ζωή εντός της πόλης. Ένας τούρκικος καφές και τσάι με συνοδεία το μέλι Karakovan, το Borek, το Menemen
(παστουρμάς, με αυγά, ντομάτα, πράσινες πιπεριές και πολλά μπαχαρικά), το Simit (τούρκικο κουλούρι) και πολλές άλλες νοστιμιές μας έδωσαν δύναμη για τη συνέχεια της βόλτας. Οι τούρκοι τρώνε πρωινό σαν βασιλιάδες, με όλη την έννοια της λέξης.

Μετά το πρωινό περπατήσαμε για αρκετή ώρα, περνώντας μπροστά από παλάτια και καταλήξαμε στο πλοίο για μια δίωρη βόλτα στο Βόσπορο. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας. Το ελαφρύ αεράκι μας συνόδευε διαρκώς. Η διαφορά μεταξύ Ασίας και Ευρώπης ήταν έντονη. Από την Ευρωπαική πλευρά έβλεπες παλάτια και μισογκρεμισμένα κτίρια ενώ η ασιατική πλευρά ήταν καταπράσινη και γεμάτη βίλλες. Η φίλη μας μας είπε ότι το ιδανικό είναι να κατοικείς στην ασιατική πλευρά και να δουλεύεις στην ευρωπαική.

Τελειώνοντας από τη βόλτα στο Βόσπορο κατευθυνθήκαμε προς την Αγία Σοφία. Ο ναός υπήρξε ο σημαντικότερος της Ορθόδοξης εκκλησίας. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος και δυστυχώς υπέστη πολλές ζημιές. Το 1934 ο Μουσταφά Κεμάλ μετέτρεψε το ναό σε μουσείο. "Ο ναός είναι κτισμένος σε αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλική με τρούλο. Ο κυρίως χώρος του κτίσματος έχει σχήμα περίπου κύβου. Τέσσερις τεράστιοι πεσσοί, (κτιστοί τετράγωνοι στύλοι), που απέχουν μεταξύ τους ο ένας από τον άλλο 30 μ., στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα πάνω στα οποία εδράζεται ο τρούλος, με διάμετρο 31 μέτρων. Ο τρούλος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται εξαιτίας των παραθύρων που βρίσκονται γύρω στη βάση του. Γενικά ο ναός είναι ορθογώνιο οικοδόμημα μήκους 78,16 μ. και πλάτους 71,82 μ. κτισμένο στη ΝΔ. πλευρά του πρώτου λόφου της Πόλης με κατεύθυνση ΝΑ. Περιβάλλεται από δύο αυλές την βόρεια και την δυτική καλούμενη και αίθριο". Είναι ένας ναός γεμάτος πλούτο και ιστορία. Τα σημάδια των δύο θρησκειών είναι εμφανή. Οι τουρίστες κάνουν ουρά να τον επισκεπτούν. Βγαίνοντας από το ναό, βρίσκεις από τη μία μεριά το παλάτι του Τοπ Καπί και από την άλλη το Μπλε Τζαμί που ξεπροβάλει επιβλητικά. Το τζαμί λειτουργούσε τις μέρες εκείνες με ωράρια λόγω του Ραμαζανιού και περιμέναμε στους κήπους. Δυστυχώς μπαίνοντας διαπιστώσαμε ότι ο τρούλος ήταν σκεπασμένος λόγω έργων και δε μπορούσαμε να δούμε πολλά. Αλλά μόνο η αναμονή ήταν αρκετή για να μπούμε  στο ρυθμό της ζωής των ντόπιων.

Τελειώνοντας από εκεί περπατήσαμε προς το Grand Bazaar, ένα κλειστό παζάρι τεράστιο και εντυπωσιακό. Ήταν η ευκαιρία μας για ψώνια. Μαγαζάκια με μπαχαρικά και τσάι, παραδοσιακά φλυτζανάκια του τσαγιού και φωτιστικά έδιναν έντονο χρώμα στη βόλτα μας.
Ο ήλιος άρχισε να πέφτει και η πείνα μας μεγάλωνε. Με το τέλος του Ραμαζανιού, τα εστιατόρια γέμισαν πεινασμένους ντόπιους. Κάτσαμε και εμείς και απολαύσουμε το τελευταίο μας βράδυ με τους φίλους μας. Ένα πικάντικο παραδοσιακό πιάτο με αρνίσιο κρέας και σως ντομάτας και kunefe με φυστίκια Αιγίνης για γλυκό ηρέμησαν την πείνα μας. Κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι και παρόλο την κούρασή μας, η διάθεση να περασουμε χρόνο όλοι μαζί ήταν έντονη. Και ξεκινήσαμε το καραόκε με ελληνικά, τούρκικα και ξένα τραγούδια.

Το πρωινό της Κυριακής ήταν σύντομο. Πήγαμε όλοι μαζί προς το αεροδρόμιο Sabina Gokcen, φάγαμε ένα μικρό τούρκικο πρωινό και αποχαιρετιστήκαμε με την υπόσχεση να τα πούμε πάλι σύντομα.

Λιγότερο από 48 ωρές στην Κωνσταντινούπολη ήταν αρκετές για να μείνω ενθουσιαμένη από την πόλη και σίγουρα χαρούμενη για τις στιγμές που περάσαμε με την Ipek και τον Hakan. Το σίγουρο είναι ότι και οι τέσσερις είμαστε "καλοφωνάρηδες" και λάτρεις του φαγητού!!!! Ήταν δύο μέρες γεμάτες ιστορία, χρώματα, μυρωδιές και σίγουρα έντονα συναισθήματα. Ανθρώποι που σου δίνουν απλόχερα τα χαμόγελα τους, τη βοήθεια τους και την αγάπη τους σπανίζουν και σίγουρα θα προσπαθήσουμε να τους κρατήσουμε κοντά μας.

Ευχαριστούμε Ipek και Hakan για τη φιλοξενία σας και όπως είπαμε, τα λέμε σύντομα Κύπρο και Σμύρνη!!!!

Istanbul

C'est la ville pour laquelle nous avons appris au cours d`histoire à l'école.

C'est la ville avec 15 millions d'habitants et avec une vie quotidienne intense et rapide.

C'est la ville qui est divisée entre Asie et Europe.

C'est la ville qui divise tes sentiments, des sentiments de joie, de curiosité et d'insécurité.

Nous sommes arrivés à Istanbul Vendredi. vers la fin d`après-midi et notre premier sentiment a été l'anxiété et l'embarras. Nous étions dans une ville immense et chaotique, avec peu d'opportunités de communiquer avec les habitants. Mais une heure après notre sentiment a changé, comme nous avons retrouvé nos amis.

Notre promenade a commencé à partir de la tour de Galata, une tour circulaire, médiévale en pierre. Les environs regorgent d'épiceries, de cafés traditionnels avec des shisha et des bars. Nous avons eu l'occasion de manger du kebab traditionnel et Çiğ Köfte. Puis nous nous sommes reposés dans un café turc avec de la musique locale, du shisha, du baklava et du thé noir turc. La nuit est passée rapidement mais avec pleine d'émotions. On a eu la possiblité d`apprendre les nouvelles de nos amis, deux personnes très importantes dans nos vies. La joie de se réjouir était évidente.

Nous sommes retournés à Levent, le quartier que nos amis habitent. C'est un quartier de Constantinople qui est en train de changer, d'être modernisé et d'offrir beaucoup de commodités aux résidents et aux non-résidents. Les projets pour le métro ont déjà commencés. Notre chambre était moderne et spacieuse et sûrement beaucoup plus belle que dans nos rêves.

Le samedi matin, nous avons fait un long trajet en bus, puis à pied, en longeant le Bosphore. Les pêcheurs attendaient depuis très tôt le matin. Cette image ressemble aux îles grecques. C'était une image completement differente de la vie rapide et intense à l'intérieur de la ville. Un café et du thé turc accompagné de miel Karakovan, le Borek, le Menemen (guéries boeuf, oeuf, tomate, poivrons verts et beaucoup d'épices), le Simit (bagel turc) et des nombreux autres délices nous ont donné la force de continuer nos trajet. Les Turcs mangent le petit-déjeuner comme des rois.

Après le petit déjeuner, nous nous sommes promenés devant les differents palais et nous sommes arrivés sur le bateau pour un de 2 heures au Bosphore. On a eu la chance d'avoir du beau temps. Une légère brise nous accompagnait constamment. La différence entre l'Asie et l'Europe était grosse. Au côté européen, on a vu des palais et des bâtiments délabrés, tandis que le côté asiatique était vert et plein de villas, Notre ami nous a dit que l'idéal est d'habiter du côté asiatique et travailler en Europe.

Finissant la randonée dans le Bosphore, nous nous sommes dirigés vers Sainte-Sophie. Le temple était le plus important de l'église orthodoxe. Après la chute de Constantinople, il a été transformé en mosquée musulmane et a subit malheureusement de nombreux dégâts. En 1934, Mustafa Kemal transforma le temple en musée. « Le temple est construit dans le style architectural royal en forme de dôme. La zone principale du bâtiment a approximativement la forme de cube. Quatre pessaires énormes, (fours coeur pierre piliers carrés), qui sont espacées les unes des autres 30 m., Soutenir les quatre grands arcs sur lequel est monté le dôme, avec un diamètre de 31 mètres. dôme donne l'impression que il est suspendu en raison de fenêtres autour de sa base. en général, la longueur des branches est bâtiment rectangulaire 78,16 m. et une largeur de 71,82 m. construite en Du côté nord-ouest de la première colline de la ville, Direction A. Il est entouré de deux patios au nord et à l'ouest appelé patio ». C'est un temple plein de richesse et d'histoire. Les signes des deux religions sont évidents. Les touristes font la queue pour le visiter. En sortant du temple, il y a d'un côté le palais de Topkapi et de l'autre la Mosquée Bleue qui émerge de manière impressionnante. La mosquée avait des heures d'ouverture à cause du Ramadan et nous devrions attendre aux jardins. Malheureusement, nous avons remarqué que le dôme était drapé à cause des travaux et nous ne pouvions pas voir grand-chose. Mais l'attente était suffisante pour comprendre le rythme de la vie des habitants.

En sortant de la mosquée, nous sommes marchés jusqu'au Grand Bazar, un espace énorme et impressionnant. C'était notre opportunité de faire des achats. Des petits magasins  avec des épices et du thé, des tasses de thé traditionnelles, des lampes ont "coloré" notre promenade.

Le coucher du soleil a commencé et on avait enormement faim. Avec la fin du Ramadan, les restaurants étaient pleins par des habitants affamés. Nous nous sommes aussi assis et nous avons apprécié notre dernière nuit avec nos amis. Un plat traditionnel et très épicé avec d'agneau et de la sauce tomate et kunefe à la pistache pour le dessert a calmé notre faim. Nous nous sommes rentrés à la maison et malgré notre fatigue, l'envie de passer du temps ensemble était intense. Et nous avons commencé le karaoké, avec des chansons grecques, turques et étrangères.

Le petit déjeuner du dimanche était court. Nous nous sommes allés ensemble à l'aéroport Sabina Gokcen, nous avons pris un petit déjeuner turc et nous avons dit au revoir avec la promesse de se revoir bientôt.

Moins de 48 heures à Istanbul étaient assez pour être la ville mais certainement heureux pour les moments que nous avons passés avec Ipek et Hakan. C'est sûre que tous les 4 ont des "belles voies" et nous sommes des amateurs de nourriture !!!! C'était 2 jours pleins de l'histoire, des couleurs, des odeurs et des sentiments certainement intenses. Les gens qui donnent généreusement leurs sourires, leur aide et leur amour sont rares et nous allons certainement essayer de les garder près de nous.

Merci beaucoup Ipek et Hakan pour votre hospitalité et, comme nous avons dit, à bientôt à Chypre et à Izmir !!!!

*http://www.hellenicaworld.com/Byzantium/Person/gr/AgiaSofiaKonstantinoupoli.html