Lyon, France


Ένα διήμερο στη Λυών ήταν αρκετό για να νιώσω λίγο το ρυθμό της πόλης. Πηγαίνοντας εκεί ξαφνιάστηκα από το μέγεθος της πόλης, τις πολλές γέφυρες και τη ζωή των ντόπιων. Αρχιτεκτονική, κουλτούρα, γαστρονομία είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται για να χαρακτηρίσω την πόλη αυτή.
Οι πολύχρωμες πολυκατοικίες με τα παραδοσιακά παράθυρα τους δημιουργούν έντονα και παιχνιδιάρικα φωτογραφικά μοτίβα. Οι κόκκινες στέγες με τις καμινάδες δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα για το μάτι του επισκέπτη. Η Λυών έχει τρεις διαφορετικούς αρχιτεκτονικά χαρακτήρες. Μπορεί κανείς να διακρίνει την παλιά πόλη με τα πετρόκτιστα δρομάκια, τις γειτονιές με τις μεγάλες λεωφόρους και τη ανομοιογενή μοντέρνα πράσινη γειτονιά που προσφέρει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Είχα την ευκαιρία να δω λίγο και από τα τρια,
Ο Ροδανός ποταμός δίνει ένα έντονο χαρακτήρα στην πόλη, προσφέρει παιχνίδι αντανάκλασης, χώρους ξεκούρασης και ατελείωτες βόλτες. Η Notre-Dame de Fourvière μόνο δέος μπορεί να σου προκαλέσει. Είναι μια εκκλησία αριστοκρατική, χαμένη στο πάρκο και ήταν παρούσα σε κάθε μας βόλτα. Η Λυών είναι μια πόλη που περπατιέται με ευκολία και σε κάθε βόλτα συναντάς την ιστορία της.
Από την πρώτη στιγμή, ένιωσα πως βρισκόμουν σε μια πόλη με πολλά κοινά στοιχεία με το Παρίσι. Από 43 π.Χ η Λυών ήταν ο σημαντικότερος οικισμός της ρωμαικής επαρχίας της Γαλατίας, αλλά τον 3ο αιώνα μ.Χ η χρυσή εποχή έφθασε στο τέλος. Και για αυτό το λόγο η πρωτεύουσα της γαλατίας μεταφέρθηκε αλλού. Σήμερα, οι Λυωνέζοι αισθάνονται περήφανοι για το αρχαίο παρελθόν τους και για αυτό το λόγο, βρίσκονται σε μία διαρκή κόντρα με τους Παριζιάνους. Η κόντρα τους είναι αισθητή στην πόλη, καθώς υπάρχει ένα αντίγραφο του πύργου του Άιφελ, κτισμένο το 1894. Σήμερα το αντίγραφο αυτό λειτουργεί σαν κεραία της τηλεόρασης και είναι κλειστό για το κοινό.
Η Λυών είναι μια πόλη που ζει καθ'όλη την ημέρα. Σε αντίθεση με το Παρίσι, οι ανθρώποι δείχνουν χαλαροί και παίρνουν το χρόνο τους για κάθε επόμενό τους βήμα. Η Λυών είναι μια πόλη που αξίζει να την επισκεφθείτε και σίγουρα μην προσπεράσετε το Μουσείο της Μαριονέτας. 

A weekend in Lyon was enough to feel the city's rhythm. Going there I was surprised by the size of the urban arean the number of bridges and the lifestyle of people. Architecture, culture, gastronomy are the first words that come to my mind to characterize this city.
Throughout the city, the colorful apartment blocks with their traditional windows create lively and playful patterns, while the red roofs with chimneys make a cozy atmosphere. The city is divided into three architectural parts. The visitor distinguishes the old town with the stone-built streets, the satellite neighborhoods with large avenues and the inhomogeneous, modern, yet green neighborhood south of Panache, offering a better quality of life. I had the opportunity to see a little bit of each part. The Rhône River gives a keen character to the city, offers relaxing spaces, endless walks and plays a reflection game with the river bank. The dominating presence of the Notre-Dame de Fourvière can only make you stare with awe. It is an aristocratic church, lost between parks and visible from every corner of the city. Lyon is a city that is easily walked; and full of history.
From the very first moment, I felt many similarities with Paris. From 43 B.C. Lyon - named Lugdunum - was the most important settlement of the roman province of Galatia, but in the 3rd century A.D. its golden age came to an end. Τhe capital was transferred somewhere else. The citizens of Lyon are proud for their ancient past and for this reason they are in constant competition with the Parisians. Their rivarly is felt in the city. Near the Notre-Dame de Fourvière, there is a replica of the Eiffel Tower, built in 1894. Today this replica functions as a telecommunications antenna and is closed to the public.
Lyon is a city that lives throughout the day. Unlike Paris, people look relaxed and take their time for their every next step. Lyon is a city worth visiting and certainly do not forget to visit the Puppetry Museum.





Comments

Popular posts from this blog

Our american dream

Λουλού

Summer conclusion