Άνθρωπος και συμπεριφορές

Καμιά φορά διερωτώμαι γιατί κάποιοι άνθρωποι αντιδρούν όπως αντιδρούν.

Ο καθένας μας διαμορφώνει το χαρακτήρα του ανάλογα με το τι έχει περάσει, πόσες δυσκολίες συνάντησε, πόσες ευκολίες είχε, με τι ανθρώπους συναναστράφηκε, με το πόσο και πώς έπλασε τον εαυτό του. Το κάθετι που μας συμβαίνει μπορεί να μας κάνει πιο ευκολόπιστους ή το αντίθετο, πιο  καχύποπτυς, πιο γλυκούς, πιο σκληρούς, πιο ανθρώπινους. Έχει ανθρώπους που μετά από δέκα χρόνια βγάζουν τόση κακία, που δε μπορώ να τη δικαιλογήσω. Ούτε τότε μπορούσα αλλά μετά από τόσα χρόνια, γιατί?

Γιατί δε μπορεί κάποιος απλά να παραδεχθεί ότι έχει κάνει λάθος, γιατί κάποιος να θέλει να κάνει κακό σε άλλο πρόσωπο με τις πράξεις του, με τα λόγια του, γιατί κάποιος να προτιμά να καταδικάσει έναν άλλο άνθρωπο για να μη ρίξει τον εαυτό του και το εγώ του και να μη σκεφτεί το πόσο κακό προκαλεί. Λένε ότι όταν κάνεις κάτι καλό δεν πρέπει να περιμένεις ποτέ ότι θα το πάρεις πίσω. Αλλά πώς γίνεται όταν ένας άνθρωπος που σε έχει βοηθήσει, σε έχει εξυπηρετήσει, να συμπεριφέρεσαι εσύ με αυτό τον τρόπο..

Τα ερωτήματα μου πιθανότατα να μείνουν αναπάντητα αλλά δε παύω να πιστεύω σε έναν κόσμο καλύτερο...