Από το Σαν Φρανσίσκο - From San Francisco (Part 1)

Oδικό ταξίδι από το San Francisco

Προσφατα πραγματοποιήσα ένα ταξίδι αναψυχής στην Καλιφόρνια. Στις 06 Μαρτίου αναχώρησα από τη Ζυρίχη με απευθείας 12 ώρες πτήση για το Σαν Φρανσίσκο. Από πέρσι που το συζητούσαμε και το "οργανώναμε" ανυπομονούσα για δω αυτό τον άλλο κόσμο που όλοι συζητάνε. 

Οι πρώτες μου εντυπώσεις ξεκίνησαν από πριν καν ξεκινήσω το ταξίδι. Άρχισαν με τη διαδικασία απόκτησης βίζας, γεμίζοντάς με ανάμεικτα συναισθήματα. Από την αίτηση που συμπλήρωσα μέχρι τη μέρα που έπρεπε να περάσω από συνέντευξη για την απόκτησή της, ένιωθα ότι ήμουν αντιμέτωπη με μία υπερδύναμη, που ήθελε να ελέξει και να ελέγχει κάθε μου κίνηση του παρελθόντος και του παρόντος. Τα συναισθήματα μου έγιναν πιο έντονα με την άφιξή μου στο αεροδρόμιο στο Σαν Φρανσίσκο. Βγαίνοντας από το αεροπλάνο έπρεπε να αντιμετωπίσω  μια τεράστια ουρά για τον έλεγχο των διαβατηρίων και της βίζας. Και κάθε φορά έπρεπε να απαντήσω τις ίδιες τυπωποιημένες ερωτήσεις και να βάζω τα δακτυλικά μου αποτυπώματα. 

Έφθασα παρασκευή αργά το απόγευμα, πήρα το τρένο (Bart) για να πάω στην κεντρική στάση Powell Street. Από εκεί περπάτησα σε ένα κεντρικό εμπορικό δρόμο για κανένα δεκάλεπτό και έφθασα στο ξενοδοχείο μας, Kensington Park Hotel, και το προτείνω αδιασφισβήτητα. Μετά από μεγάλη έρευνα, διαπιστώσαμε ότι τα πλείστα ξενοδοχεία στην Καλιφόρνια είνα παλιά, δεν προσφέρουν και είναι πανάκριβα. Αλλά ευτυχώς μείναμε πόλυ ευχαριστημένοι με την επιλογή μας. Στη προσπάθεια μου να μην κοιμηθω και να μην έχω jet lag πήγα για μια μικρή βόλτα γύρω από το ξενοδοχείο και κατέληξα για δείπνο σε μία pub.
Το σάββατο η πόλη έσφιζε από ζωή. Μετά από ένα σύντομο πρόγευμα στο Cafe La taza έκανα μια βόλτα στη γύρω περιοχή. Η Union Square, κεντρική πλατεία δίπλα από το ξενοδοχείο, ήταν γεμάτη κόσμο και χρώματα λόγω της γιορτής της γυναίκας. Μοίραζαν σε όλους δωρεάν χιλιάδες τουλίπες διαφόρων χρωμάτων. Η βόλτα μας συνεχιστηκε για αρκετές ώρες. Περάσαμε από μια περιοχή γεμάτη ουρανοξύνστες που ήταν το οικονομικό κέντρο της πόλης, αλλά και το πιο μοντέρνο. Φθάσαμε στην ασιατική γειτονιά που έσφυζε από ζωή, μυρωδιές και εικόνες.Όσα έβλεπα γύρω μου θύμισαν το ταξίδι μου στο Βιετναμ. Έμοιαζε με μια μικρογραφία της ζωής που έχουν στις χώρες καταγωγής τους. Συστήνω ανεπιφύλακτα να φάτε στο Good Mong Kok Bakery. Εμείς πήγαμε δύο φορές στις 4 μέρες που ήμασταν στην πόλη και κάθε φορά υπήρχε ολόκληρη ουρά για να παραγγείλει. Μετά από πολύωρη βόλτα, μπήκαμε σε κάποια καταστήματα και τα καταλήξαμε στη Pub White Horse. Ήταν γεμάτη ντόπιους και πρόσφερε τοπικές μπύρες. Τα chicken wings τους ηταν απίθανα και πικάντικα.
Την Κυριακή ο καιρός ήταν αρκετά συννεφιασμένος. Προγευματίσαμε στο Honey Honey Cafe & Crepery και αποφασίσαμε να περπατήσουμε σε ένα αρκετά τουριστικό κομμάτι της πόλης. Πήραμε το τραμ και ξεκινήσαμε για τη Lombard Street μια μεγάλη λεωφόρο που σε ένα κομμάτι της είναι γεμάτη στροφές σαν ένα ελατήριο. Τα τραμ τα βλέπουμε σε αρκετές αμερικάνικες ταινίες και είχαμε την εντύπωση πως υπάρχουν σε όλη την πόλη. Αλλά υπάρχουν μόνο δύο γραμμές σε δύο κεντρικούς δρόμους. Και είναι ένα μέσο καθαρά τουριστικό και ακριβό. Συνεχίσαμε περπατώντας τη βόλτα μας και φθάσαμε στα γνωστές προβλήτες της πόλης, από τα Pier 45 μέχρι το Pier 23. Η πιο γνωστή προβλήτα είναι το Pier 39 και ήταν γεμάτη φώκιες. Οι "φωνές" τους ακούγονταν απο μακριά και αφιερώσαμε αρκετό χρόνο παρακολουθώντας τις αντιδράσεις τους. Σίγουρα άξιζε πολύ φωτογραφικά. Στην περιοχή εκείνη αξίζει κανείς να δοκιμάσει Chowder, ψαρόσουπα με κρέμα φρέσκια σερβιρισμένη μέσα σε ένα καρβέλι ψωμί. Στη συνέχεια πήραμε το λεωφορείο με προορισμό τα The Painted Ladies, τα βικτωριανά σπίτα του 1960, γνωστά μέσα από την τηλεοπτική σειρά “Full house”.. Τα σπίτια αυτά είναι κολλημένα το ένα με το άλλο και έχουν τρία ή περισσότερα χρώματα που διακοσμούν και ενισχύουν τα αρχιτεκτονικά τους στοιχεία. Στη συνέχεια καταλήξαμε στο Pinectest Diner, για ένα νόστιμο αμερικάνικο burger. Το βράδυ μας ήταν σύντομο λόγω jet lag.

Η επόμενη ημέρα ήταν ηλιόλουστη και ήμασταν πανέτοιμοι για την εκδρομή μας. Πήραμε λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε στη γνωστή γέφυρα The Golden Gate Bridge. Κάθε φορά που μπάιναμε σε λεωφορεία όλα τα βλέματα ήταν στραμμένα πάνω μας. Γενικά οι τουρίστες δεν τα χρησιμοποιούν, καθώς διακινούνται με ταξί. Είναι ένα μέσω που το χρησιμοποιούν όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάρουν αυτοκίνητο. Το λεωφορείο μας άφησε στη στάση Pilot's Row και από εκεί ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας. Η γέφυρα Golden Gate Bridge ολοκληρώθηκε το 1937 και είχε τη μεγαλύτερη διάρκεια κατασκευής κρεμαστής γέφυρας στον κόσμο. Τη διασχίζουν καθημερινά πεζοί, ποδηλάτες και αυτοκίνητα και είναι ένα από τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύμβολα του Σαν Φρανσίσκο. Φθάσαμε στη Marshall Beach, ένας κόλπος γεμάτος βράχους, αγριολουλουδα Είναι γνωστή για τα πουλιά που μαζεύονται εκεί, οπότε η μόνη μας επιλογή ήταν να αφιερώσουμε χρόνο για να δούμε τα κύματα να σπάζουν και να φωτογραφίσουμε. Συνεχίσαμε προς στην Baker Beach, μια αμμώδη παραλία που έχει μήκος σχεδόν ενός χιλιομέτρου. Υπήρχαν παρέες που λιάζονταν, άλλοι που έπαιζαν με τους σκύλους του, άλλοι που έκαναν πικ νικ και άλλοι που απλά απολάμβαναν μια βόλτα στη θάλασσα. Περπατώντας στην αμμουδιά, δεξία είναι η θάλασσα και αριστερά υπάρχουν μόνο κτίρια, χωρίς να βλέπεις τον ορίζοντα αλλά και χωρίς να ακούς τα αυτοκίνητα. Μετά από ένα τετράωρο περπάτημα, πεινάσαμε και καταλήξαμε στην Gordon Taqueria για ένα Burrito. Ήταν η πρώτη φορά που δεν υπήρχαν τουρίστες. Και αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό, να μπορείς να ζεις στις διακοπές σου σαν τους ντόποιους. Πήραμε σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής. Οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Περπατούσαμε πολύ αλλά ήταν αδύνατο να γίνει όλη η διαδρομή με τα πόδια. Αυτοκινητοδρόμοι διασταυρώνονται σε διάφορα σημεία της πόλης. Κλείσαμε τη βόλτα μας με μια τοπική μπύρα στη Pub White Horse. Το επόμενο πρωί προγευματίσαμε, μαζέψαμε και παραλάβαμε το αυτοκίνητο μας για να ξεκινήσουμε το οδικό μας ταξίδι προς το Los Angeles.

Μέχρι εδώ τα συναισθήματα μου εναλλάσσονταν συνεχώς. Έβλεπα από κοντά ό,τι είδα τόσα χρόνια σε ταινίες, διάβασα σε βιβλία και άκουσα από φίλους. Αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν μου άρεσε...Κάτι μου έλειπε.

...Μου έλειπε η ταυτότητα, η κουλτούρα και η ιστορία....

Road Tripping from San Francisco

I recently took a leisure trip to California. On March 06th I departed from Zurich with a 12 hour direct flight to San Francisco. We were planning the trip since last year and I was looking forward to visit this other other side of the world that everyone is talking about.

My opinion was starting to shape before I even began my journey. The process to obtain a visa was time-consuming and filled with mixed emotions. Starting from filling online the application form till the day I had to interview for the acquisition, I felt that I was faced with a superpower who wanted to know every move of my past and my present. My emotions became more intense when I arrived at the airport in San Francisco. Getting out of the plane I had to face a huge queue for passport and visa checks. And every time I had to answer the same standardised questions and put my fingerprints on.

Arriving late Friday afternoon, I took the train (Bart) to get to Powell Street Central. From there I walked down a main shopping street for ten minutes and reached my hotel, Kensington Park Hotel; would definitely recommend it. After some research, we found that most of the hotels in California are old, expensive and offering no breakfas. But fortunately we were very happy with our choice. Trying not to sleep and avoiding jet lag, I went for a short walk around the hotel and ended up having dinner at a pub. On Saturday, the city sank from life. After a short breakfast at Cafe La taza I took a stroll around. Union Square, the main square next to the hotel, was full of people and colors because of the International Women's day. They distributed thousands of free tulips of different colors to everyone. Our ride continued for several hours. We went through an area full of skyscrapers that was the financial center of the city, but also the most modern. We arrived in the Asian neighborhood full of life, smells and scenery. What I saw there reminded me of my trip to Vietnam. It looked like a miniature of the life they have in their home countries. I highly recommend eating at Good Mong Kok Bakery. We went there twice in the 4 days we were in town and each time there was a long queue to order. After a long walk, we goofed around in shops and ended up at the Pub White Horse. It was full of locals and offered local beers. Their chicken wings were amazing and super spicy.

On Sunday the weather was quite cloudy. We had breakfast at Honey Honey Cafe & Crepery and decided to walk to a pretty touristy part of the town. We took the tram and headed to Lombard Street, famous for a steep, one-block section with eight hairpin turns. In American films, it appears that San Francisco has a lot of trams and that citizens use them all the time. To our disappointment, there are only two lines in two main streets and it is a purely touristy and expensive way to go around. We continued our walk and reached the piers of the city, the Fisherman’s Wharf. The most famous pier is Pier 39 because a number of seals decided to make it their home. Their "voices" were heard from afar, and we spent a lot of time watching their reactions. It was definitely very photogenic. In that area one should try Chowder, a fish soup with fresh cream served in a bread. We, afterwards, took the bus to the Victorian houses of 1960, known as The Painted Ladies, famous from the TV show “Full house”. These houses are glued together and have three or more colors that decorate and enhance their architectural elements. After this, we ended up at Pinectest Diner for a tasty American burger. Our evening was short since we were still struggling with jet lag.

The next day was sunny and we were ready for our trip. We took a bus and headed to the famous Golden Gate Bridge. Every time we boarded buses all eyes were on us. Tourists generally don't use them so the only ones left are people from the lower classes. It is a commodity used by those who cannot afford a car. The bus left us at Pilot's Row stop and from there we started our hike. The Golden Gate Bridge was completed in 1937 and it was the longest and the tallest suspension bridge in the world. Crossed daily by pedestrians, cyclists and cars, it is one of the internationally recognized symbols of San Francisco. We arrived at Marshall Beach, a bay full of rocks, wildflowers. It is known for the birds that gather there, so our only option was to take the time to watch the waves break and take some good shots. We continued to Baker Beach, a sandy beach that is almost one kilometer long. Along the way, people were sunbathing, others were playing with their dogs, picnicking or just enjoying a stroll at the sea. Walking on the sand, to the right is the sea and to the left there are only buildings, without being able to see the horizon and hear the cars. After a four-hour walk, we got hungry and ended up at Gordon Taqueria for a Burrito. It was the first time I saw no tourists. And that is the most important thing for me, to be able to be surrounded only from locals and live like them. We slowly got back on track. The distances are huge. We walked a lot but it was impossible to walk the whole way. Freeways intersect at various points in the city. We ended our ride with a local beer at the White Horse Pub. The next morning we had breakfast, gathered our stuff and picked up our car to begin our road trip to Los Angeles.

Until now my emotions were constantly alternating. I was closely observing what I was seeing for so many years in movies, reading from books and hearing from friends. But I wasn't sure if I liked it ... I
was missing something.

... I lacked identity, culture and history ...