Mέχρι το Los Angeles - Το Los Angeles (Part 2)

Oδικό ταξίδι μέχρι το Los Angeles

Το επόμενο πρωί προγευματίσαμε, μαζέψαμε και παραλάβαμε το αυτοκίνητο μας για να ξεκινήσουμε το οδικό μας ταξίδι προς το Los Angeles (συνέχεια από το προηγούμενο άρθρο). Η ημέρα ήταν Τρίτη και είχαμε 4 μέρες μπροστά μας για να φθάσουμε. Είχαμε δύο επιλογές για το δρόμο, είτε να οδηγήσουμε παράλληλα με τον Ειρηνικό Ωκεανό, είτε να μπούμε προς τα μέσα της Καλιφόρνιας και να περάσουμε μέσα από γνωστά εθνικά πάρκα όπως το Yosemite και Death Valley. Αλλά λόγω καιρού ένα μεγάλο μέρος των πάρκων ήταν κλειστό.

Η πρώτη μας επαφή στους δρόμους ήταν λίγο αγχωτική μέχρι να προσανατολιστούμε, να δούμε πού και πώς θα πάμε, καθώς και να συνηθίσουμε τους τεράστιους αυτοκινητοδρόμους. Αποφασίσαμε να τους αποφύγουμε όσο μπορούμε και πήραμε το δρόμο που συνόρευε με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Εκεί ήταν που άρχισε η διαδρομή μας να γίνεται ενδιαφέρουσα, τα μάτια μας να απολαμβάνουν το πράσινο και το απέραντο γαλάζιο. Μετά από κανένα δίωρο διαδρομής φθάσαμε στη Santa Cruz. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα, να κάνετε στάση για φαγητό στο Falafel Of Santa Cruz. Ο κύριος δρόμος της πόλης μου ήταν γνώριμος, ήταν εικόνες που είχα ξαναδεί σε ταινίες αμερικάνικες, με δρόμους ατελείωτους και πολλά μικρά "εστιατόρια". Συνεχίσαμε την πορεία μας και φθάσαμε στην πόλη που θα διανυκτερεύαμε, την πόλη Monterey. Το Monterey ήταν παλαιότερα γνωστό ως η πόλη που προσέλκυε καλλιτέχνες και είχε μεγάλη ποικιλία και ποσότητα ψαριών. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο μοτέλ και βολτάραμε στην πόλη. Ένας είναι ο κεντρικός δρόμος της πόλης και τη μέρα εκείνη υπήρχε υπαίθρια αγορά, που παρόλη τη βροχή, υπήρχε κόσμος που ψώνιζε. Φθάσαμε προς τη προβλήτα της πόλης που ήταν γεμάτη από μικρά ξύλινα χρωματιστά σπιτάκια που φιλοξενούσαν εστιατόρια και μπαρ. Ένας μακρύς πεζόδρομος ένωνε τις γειτονιές της πόλης. Μετά από κανένα 40λεπτο περπάτημα φθάσαμε στην γειτονιά που ήταν γνωστή για τη σαρδέλα. Το εστιατόριο μας δυστυχώς δε μπορώ να το προτείνω, αλλά σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη το Bull & Bear Whiskey Bar and Tap House για να δοκιμάσει κανείς καλιφορνέζικες μπύρες.

Η επόμενη μέρα μας ήταν ηλιόλουστη και ζεστή. Μετά από ένα καλό αμερικάνικο πρόγευμα - με ντονατς, βάφλες και σιρόπι σφενδάμου - ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας προς τον επόμενο μας προορισμό, το Morro Bay. H εκδρομή μας διήρκησε 7-8 ώρες γιατί κάναμε αρκετές στάσεις σε διάφορα μικρά εθνικά πάρκα. Η πρώτη μας στάση για πεζοπορία ήταν στο Point Lobos State Natural Reserve. Η βλάστηση και οι εικόνες που σχημάτιζαν τα δέντρα θύμιζαν μεσογειακή φύση, όπως το Εθνικό Πάρκο του Ακάμα στην Κύπρο, αλλά έλειπαν όλες οι γνώριμες μας μυρωδιές. Συνεχίσαμε προς το μεγάλο εθνικό πάρκο του Big Sur, που ένα μεγάλο κομμάτι του ήταν κλειστό. Μπήκαμε, αφήσαμε το αυτοκίνητο και περπατήσαμε ως την παραλία, γνωστή ως Pfeiffer Beach. Αρκετός κόσμος λιαζόταν, παιδιά έπαιζαν με τα κύματα και άλλοι φωτογράφιζαν τις αντανακλάσεις. Περάσαμε αρκετή ώρα εκεί, καθώς παρακολουθούσαμε την προσπάθεια ενός σερφερ να δαμάσει τα κύμματα. Ήταν για εμάς μια πολύ αμερικάνικη εικόνα, γιατί ήταν κάτι που βλέπαμε πάντα στην τηλεόραση. Σιγά σιγά βρεθήκαμε ξανά στο δρόμο και κάναμε μια πολύ σύντομη στάση σε καταρράκτες - McWay Falls -  που έσπαζαν στη θάλασσα. Συνεχίσαμε το οδήγημα σε ένα δρόμο ευθεία που ήταν ατελείωτος με ανηφόρες και κατηφόρες και κάθε 10 χιλιόμετρα συναντούσαμε και ένα αυτοκίνητο. Η επόμενη μας στάση ήταν στο Hearst San Simeon State Park. Είχαμε την ευκαιρία να παρακολούθησουμε εκατοντάδες φώκιες που ξάπλωναν στην άμμο με τι ώρες. Ήταν μια στιγμή που ένιωθα ότι άνθρωποι και ζώα συνυπάρχουν αρμονικά. Οι ώρες περνούσαν και φθάσαμε επιτέλους στο Morro Bay, μια μικρή πόλη που είναι γνωστή για τα ηλιοβασιλέματά της και για έναν τεράστιο βράχο που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την προβλήτα της πόλης. Μέσα στο κόλπο, υπήρχαν διάφορες πλωτές πλατφόρμες με φώκιες και οι φωνές τους ακούγονταν όλη την ημέρα σε όλη την πόλη. Βγήκαμε γρήγορα για φωτογραφίες και για να προλάβουμε τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Τη νύχτα εκείνη φάγαμε καλό φρέσκο ψάρι στο Tognazzini's Dockside έχοντας θέα τη θάλασσα. Ήταν από τα εστιατόρια που συναντήσαμε πολλούς ντόπιους και λίγους τουρίστες.

Η επόμενη μέρα ήταν μουντή και πολύ βροχερή. Κάναμε το πρόγευμα μας στο Dorn's Original Breakers Cafe που μας το σύστησαν στο μοτέλ και πάλι ήταν "παραδοσιακό"αμερικάνικο με αυγά και pancakes. Δυστυχώς η μέρα μας ήταν χαμένη γιατί με το που ξημέρωσε ενημερωθήκαμε πως λόγω του ιού σταματούν οι διεθνείς πτήσεις και ακυρώθηκε και η δική μας πτήση. Πήγαμε απευθείας στον επόμενο προορισμό μας, στην πόλη της Santa Barbara και για αρκετές ώρες ήμασταν στα τηλέφωνα μέχρι να βρούμε γραμμή και να κλείσουμε νέα πτήση επίστροφής στην Ελβετία. Δυστυχώς στην πόλη δεν είδαμε τίποτα αλλά ευτυχώς η διαμονή μας στo Blue Sands Inn ήταν η καλύτερη επιλογή όλου του ταξιδιού, καθώς το δωμάτιο ήταν καινούριο, άνετο και προσπάθησαν να μας βοηθήσουν με τα τηλεφωνήματα όταν χρειαστήκαμε. Το βράδυ περιοριστήκαμε στο μοτέλ, και πήραμε για βραδυνό tacos από το La Super-Rica και ήταν μία νόστιμη επιλογή. Όλη τη νύχτα η βροχή δε σταμάτησε. Οι ντόποιοι δεν είναι συνηθισμένοι με τη βροχή, οπότε η πόλη είναι νεκρή με τέτοιο καιρό.

Ξημέρωσε η Παρασκευή, φάγαμε ότι είχαμε αγοράσει από την υπεραγορά τις προηγούμενες μέρες και σιγά σιγά φύγαμε. Κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλης της Santa Barbara και φωτογραφίσα τη γνωστή East Cabrillo Boulevard, που σε όλο το μήκος της έχει πανύψηλες φοινικιές. Το τοπίο γενικά ήταν χειμωνιάτικο με ψηλα κύματα και αέρα. Κατευθυνθήκαμε προς το Los Angeles,, η διαδρομή μας ήταν φουρτουνιασμένη λόγω της βροχής αλλά μετά από καμιά ώρα φθάσαμε στο Malibu, όπου πολύ σέρφερς χτυπιόντουσαν στα κύμματα. Κάναμε στάση για ψάρι σε μια καντίνα με το όνομα Malibu Seafood και γευτήκαμε έναν ολόφρεσκο καλά ψημένο κάβουρα. Είχαμε περίπου ακόμη μία ώρα δρόμο. Μας είχαν προειδοποιήσει ότι στην πόλη του Los Angeles υπάρχει συνεχώς κίνηση και είναι κάτι αναμενόμενο να περάσουμε αρκετές ώρες περιμένοντας στο αυτοκίνητο. Αλλά φανήκαμε τυχεροί μέσα στην ατυχία μας. Η κίνηση ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση και ήταν περιορισμένη λόγω των μέτρων που άρχισε να παίρνει η χώρα. Από Παρασκευή μέχρι Κυριακή είχαμε κλείσει ένα μικρό σπιτάκι που ήταν στην αυλή μιας βίλας. Είχαμε την άνεση μας σε μια ήσυχη αμερικάνικη γειτονιά. Παρασκευή βράδυ κινηθήκαμε μόνο με τα πόδια, δοκιμάσαμε donuts από το Blue Star Donuts και φθάσαμε στη Venice Beach. Ήταν από τις περιοχές που όπως είναι στις ταινίες έτσι ήταν και στην πραγματικότητα. Μια τεράστια παραλία, με κόσμο να ποδηλατεί, με διάφορες μουσικές, με πεζούς τουρίστες να βολτάρουν και αρκετούς ντόπιους να κάνουν skate. Η παρουσία της αστυνομίας ήταν έντονη. Άρχισε να νυκτώνει και πήραμε στο χέρι φαγητό από το The great Western Steak and Hoagie Co και επιστρέψαμε στο σπίτι μας.

Το Σάββατο ήταν επίσης βροχερό. Η κατάσταση με τον ιό μας περιόρισε πολύ. Επιλέξαμε λοιπόν να μην επισκεφθούμε κανένα μουσείο και να αποφύγουμε χώρους που μάζευαν κόσμο. Ήταν σίγουρα κρίμα να βρισκόμαστε στην άλλη άκρη του κόσμου και να μη μπορούμε να το γνωρίσουμε. Το μεσημέρι ξεκινήσαμε μία πολύωρη βόλτα με το αυτοκίνητο για να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε. Οι αποστάσεις στην πόλη αυτή ήταν τεράστιες. Κάποιος χρειάζεται περισσότερες μέρες για να δει όλες τις γειτονιές και να νιώσει πως ζει κανείς στην πόλη αυτή. Πήραμε φαγητό στο δρόμο και ήταν το πιο αμερικάνικό μας γέυμα, αλλά και το πιο νόστιμο. Δοκιμάσαμε επιτέλους Mac and Cheese, Spare Ribs με  barbecue sauce και Brisket. Το Slab Bbq άξιζε κάθε λεπτό που κάναμε για να το βρούμε. Περάσαμε από το δρόμο των αστεριών, υπήρχαν γιγαντοοθόνες παντού, οι εικόνες άλλαζαν συνεχώς, πολλα θέατρα οργάνωναν σοου, λεωφορεία τουριστικά πρότειναν βόλτες, αλλά ο κόσμος ήταν περιορισμένος. Κατεβήκαμε τη γνωστή The Sunset Boulevard, γυρίσαμε ώρες στις γειτονιές του Beverly Hills, είδαμε τις βίλες των σταρ με τους τεράστιους κήπους, τις ψηλές περιφράξεις για να αποφύγουν τα βλέμματα και τους ουρανοξύστες στην οικονομική γειτονιά της πόλης. Κάπως έτσι έκλεισε η βόλτα μας.

Το επόμενο πρωί μαζέψαμε, συγυριστήκαμε και ήμασταν έτοιμοι για το πολύωρο ταξίδι της επιστροφής. Αφήσαμε το σπιτάκι μας και πήγαμε στην παραλία για να απολαύσουμε τον ήλιο μέχρι να περάσει η ώρα μέχρι να πάμε αεροδρόμιο. Απολαύσαμε ένα τελευταίο γεύμα στο Zelda's Corner Donuts και πήραμε το δρόμο για το αεροδρόμιο. Οι υπόλοιπες ώρες πέρασαν αναλόγως γρήγορα ανάμεσα σε άλλους αγχωμένους ταξιδιώτες με μάσκες και με αντισηπτικά. Το αεροδρόμιο του Los Angeles είναι τεράστιο αλλά ήταν άδειο, όπως και το αεροδρόμιο του Λονδίνου που κάναμε στάση.

Ένα 30ωρο μετά φθάσαμε Ζυρίχη, σπίτι μας και όπως όλοι είμαστε περιορισμένοι, προσπαθούμε να βρούμε ρυθμό με τις καινούριες συνθήκες, να βρούμε καινούριες δημιουργικές ασχολίες και παραμένουμε υγιείς. Το ταξίδι στην Καλιφόρνια ήταν κάτι που ανυπομονούσα πολύ. Τα τοπία, η φύση, ο απέραντος ωκεανός, η φιλοξενία του κόσμου μου άφησαν θετικά συναισθήματα, αλλά οι πόλεις δεν με ενθουσίασαν. Λείπει ο χαρακτήρας, λείπει η ιστορία, λείπει η κουλτούρα. Έχω πλέον απομυθοποιήσει την Καλιφόρνια, αλλά ανυπομονώ να γνωρίσω άλλο μέρος της ηπείρου αυτής. Μέχρι τότε όμως, μένουμε σπίτι, μένουμε υγιείς.

Road Tripping to Los Angeles 

The next morning we had breakfast, we packed our things and picked up our car to start our road trip to Los Angeles (continued from the previous article). It was Tuesday and we had 4 days ahead of us. Our first impression was a bit stressful. Figuring out where to head and how to go there, as well as to get used to the huge highways was not easy. There were two routes available, either take the costal road along the Pacific Ocean, or to enter into the middle of California and pass through well-known national parks such as Yosemite and Death Valley. However, due to the weather most of the parks were closed.

The coastal road was the obvious choice and it was there where our journey became more interesting, our eyes enjoying the green and endless blue. After a two-hour drive we arrived in Santa Cruz. I highly recommend you to stop at Falafel Of Santa Cruz. The main street of the city was familiar, they were images I had seen before in American movies, with endless streets and many small "restaurants". We continued on our way and reached the city where we were going to spend the night, the city of Monterey.It is formerly known as the city that attracted artists and had a wide variety of fish. We walked around the city, where there is nothing more than a main street. Fortunately, that day there was an open-air market which, despite the rain, attracted a lot of people. We arrived at the city's pier, which was full of small wooden colored houses that housed restaurants and bars. Adjacent to this, a long pedestrian’s walk is connecting the city's neighborhoods. After about 40 minutes of walking, we reached the neighborhood that was known for sardines. Unfortunately, I cannot recommend the restaurant we have visited, but it would be definitely worth visiting the Bull & Bear Whiskey Bar and Tap House to try Californian beers.

Our next day was sunny and warm. After a good American breakfast - donuts, waffles and maple syrup - we set off on our way to the next destination, Morro Bay. Our trip lasted 7-8 hours because we made several stops in various national parks. Our first stop for hiking was at Point Lobos State Natural Reserve. The nature, the trees are reminiscent of Mediterranean nature, such as the Akamas National Park in Cyprus, however, all our familiar smells were missing. We continued to the huge national park of Big Sur, which a large part of it was closed. We got in, left the car and walked to the beach, called Pfeiffer Beach. Many people were sunbathing, children were playing with the waves and others were photographing the reflections. We spent a lot of time there watching a surfer try to tame the waves. It was a very American image for us, because it was something we always saw on TV. Slowly we found ourselves on the road again and made a very short stop at waterfalls - McWay Falls - that broke into the sea. We continued driving on a straight road that was endless with ups and downs, rarely coming across other cars. Our next stop was at Hearst San Simeon State Park. We had the opportunity to watch hundreds of sea seals lying on the sand for hours. It was a time when I felt that humans and animals coexist harmoniously. After some hours we finally reached Morro Bay, a small town known for its sunsets and a huge rock which is in a short distance from the city's pier. Inside the bay, there were various floating platforms with seals and their voices were heard throughout the city. We quickly went out for photos and to catch the colors of the sunset. That night we ate good fresh fish at Tognazzini's Dockside overlooking the sea. It was one of the restaurants we met many locals and few tourists.

The next day was hazy and rainy. We had our breakfast at Dorn's Original Breakers Café, which was recommended to us at the motel, having again a "traditional" American breakfast with eggs and pancakes. Unfortunately, that day we were informed that due to the virus, international flights were cancelled, our flight included. We went straight to our next destination, the city of Santa Barbara, and for several hours we were on the phone until we eventually booked a new return flight to Switzerland. Unfortunately we didn't see anything in the city but luckily our stay at the Blue Sands Inn was the best choice of the whole trip. The room was new, comfortable and the staff very helpful. In the evening we limited ourselves in the motel and for dinner we had tacos from La Super-Rica, a delicious choice. The rain didn't stop all night. The locals are not used to the rain, so the city is dead in such weather. 

Friday dawned, we had a quick breakfast and decided to take a short walk in the city of Santa Barbara. I photographed the famous East Cabrillo Boulevard, with its tall palm trees along the entire length. The landscape was generally wintery with high waves and wind. On the road to Los Angeles, the weather was stormy and rainy, but after a while we reached Malibu. There we watched a lot of surfers fighting the waves. We stopped for fish at a canteen called Malibu Seafood and tasted a fresh well-boiled crab. We had about an hour to go. We have been warned that there is terrible traffic in Los Angeles and we were expecting to spend several hours waiting in the car. But we seemed lucky in our misfortune. The traffic was in the opposite direction and was therefore limited due to the measures that the country had taken against the virus. From Friday to Sunday we had booked a small house that was in the courtyard of a villa. We had our comfort in a quiet American neighborhood. On Friday night we walked around, tried donuts from Blue Star Donuts and arrived at Venice Beach. It was one of those places where, as in the movies, it was also in reality. A huge beach, with people cycling, with various music, with pedestrian tourists strolling and several locals skating. The police presence was intense. It started to get dark so we got food from The great Western Steak and Hoagie Co. and returned home.

Saturday was also rainy. Because of the virus, we spent a lot of time at home. We chose not to visit any museums and to avoid crowded places. It was definitely a shame to be on the other side of the world and not be able to get to know it. At noon we started a long car ride to see as much as we could. The distances of this city were huge. Someone needs more days to see all the neighborhoods and feel the vibes of this city. We had our lunch in the car, it was our most American meal but also the most delicious. We finally tried Mac and Cheese, Spare Ribs with barbecue sauce and tender Brisket. Slab Bbq was worth every minute on the road. We passed by the street of the stars, there were giant screens everywhere, the images were constantly changing, many theaters were organizing shows, buses were touring, but the crowd was limited. We went down to the famous The Sunset Boulevard, went around the neighborhoods of Beverly Hills for hours, saw the villas of the stars with the huge gardens, the high fences to avoid the looks and the skyscrapers in the financial neighborhood. That's how our drive ended.

The next morning we packed everything and we got ready for the long journey of return. We left our house and went to the beach to enjoy the sun until it was time to leave. We enjoyed one last meal at Zelda's Corner Donuts and made our way to the airport. The rest of the time passed relatively quickly among other anxious travelers with masks and antiseptics. Los Angeles Airport is huge but it was empty, same as the Heathrow Airport in London where we had a stopover.

30 hours later we arrived in Zurich in our home and we stayed home, as everyone. We try to find a new routine with the new conditions, find new creative pursuits and above all remain healthy. The trip in California was something I was looking forward to. The landscapes, the nature, the vast ocean, the hospitality of the people left me with positive emotions, but the cities did not excite me. The character is missing, the story is missing, the culture is missing. I have now demystified California, but I can't wait to get to know another part of this continent. Until then, we stay home, we stay healthy.