Καθολική εμπειρία - Collective experience

Καραντινάτες σκέψεις

Αυτή η καταιγίδα ήταν μεγάλης διάρκειας και οι συνέπειες της θα είναι στη ζωή μας εμφανείς για αρκετό καιρό ακόμη. Τα αρχικά συναισθήματα της καραντίνας ήταν θετικά. Ο περιορισμός μου έδωσε χρόνο, που πιθανότατα να μην έχω ξανά την ευκαιρία στη ζωή μου να μείνω σπίτι τόσες μέρες. Τελικά κατάφερα να τελειώσω ότι ανέβαλα εδώ και καιρό. Δούλευα κανονικά από το σπίτι αλλά είχα και το χρόνο για ότι δευτερεύον προτζεκτ είχα. Και περνούσαν οι μέρες και σκεφτόμουνα πόσο χρόνο χάνουμε καθημερινά με τα πήγαινε έλα, πόσο χρόνο χάνουμε στα λεωφορεία, στα αυτοκίνητα και τα τράμ και πόσο χρόνο σπαταλούμε στα πρέπει, και στα θέλω. Νιώθω πως τα πρέπει απαιτούν περισσότερο χρόνο και μας στερούν το χρόνο για τις δικές μας επιθυμίες.

Διάβασα τα βιβλία μου, επεξεργάστηκα τις φωτογραφίες μου, ολοκλήρωσα την ιστοσελίδα μου, έγραψα άρθρα, έκατσα στο μπαλκόνι, μαγείρεψα, απόλαυσα και φρόντισα το σπίτι μου, τελείωσα ένα puzzle και δε θυμάμαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που το έκανα αυτό. Αλλά το κυριότερο μίλησα με τους δικούς μου ανθρώπους, δώσαμε όλοι χρόνο στις σχέσεις μας. Επενδύσαμε σε εμάς, αξιοποιήσαμε μαζί το χρόνο που μας έδωσε αυτή η εμπειρία. Απέκτησα κάποιες νέες συνήθειες που θα ήθελα να κρατήσω, όπως μια μεγάλη βόλτα κάθε νύχτα μετά το φαγητό.

Στην Ελβετία ξεκίνησε η πρώτη φάση επαναφοράς στην καθημερινότητα. Η δική μου καθημερινότητα ελπίζω να είναι πλέον διαφορετική από την παλιά. Όλοι δώσαμε αξία σε συναισθήματα, στιγμές, δραστηριότητες που δε δίναμε παλιά. Δώσαμε αξία στο χρόνο. Οι περισσότεροι από εμάς αφήσαμε για λίγο στην άκρη τον εαυτό μας και δράσαμε για το καλό όλων. Θα ήθελα λοιπόν στη νέα μου κανονικότητα να συνεχίσω να βλέπω αυτό το "ομαδικό". Οι εξαιρέσεις θα υπάρχουν πάντα, αλλά οι συνθήκες των προηγούμενων εβδομάδων ήταν διδακτικές και τα αποτελέσματά τους ελπίζω να μην είναι προσωρινά. 

Quarantine thoughts

The effects of this long-lasting storm will be visible in our lives for quite some time. My first feelings about quarantine were positive. The restrictions gave me time, a chance I probably will not have another in my life, to stay home for so many days. I finally managed to finish what I had been postponing for a long time. Even though I was working from home, I found time for whatever secondary project I had. As the days passed , I could not stop wondering about how much time we waste every day, commuting with buses, cars and trams, and on the "must do" and "want to do" things. I feel that we focus more on the "must do" things and deprive ourselves of time for our own desires.

I read my books, edited my photos, finished my website, wrote articles, sat on the balcony, cooked, enjoyed and took care of my house, finished a puzzle; I do not even remember when was the last time I did these. But most importantly, I talked to my own people, we all gave time to our relationships. We invested in ourselves, we took advantage of the time that this situation gave us. I acquired some new habits that I would like to keep them in the "after quarantine" period, such as a long walk every night after supper.

Switzerland launched the first phase of return to everyday life. I hope my daily life will be different from the old one. We all gave value to emotions, moments, activities that we did not do before. We treasured time. Most of us just left aside ourselves and act for the collective good. So I would like to continue seeing this mutual concern in my new normalcy. Exceptions will always be there, but the conditions during the past weeks were instructive and I hope their results will not be temporary.