Βοστώνη - Boston

Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα

Οι Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής είναι μια τεράστια υπερδύναμη και όλοι μας την έχουμε "γνωρίσει" μέσα από τις ταινίες. Ταξίδεψα πέρσι στη δυτική ακτή της χώρας και τους τελευταίους δύο μήνες ζω στην ανατολική ακτή, στη Βοστώνη. Έχω δει από κοντά μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι η χώρα με τα αμέτρητα πρόσωπα και εκεί που όλοι οι μύθοι καταρρίπτονται.

Η Βοστώνη έχει αμέτρητες γειτονιές, κάποιες μοντέρνες, άλλες παραδοσιακές, άλλες ασφαλείς, άλλες επικίνδυνες, άλλες με έντονο χαρακτήρα και άλλες χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Υπάρχουν γειτονιές με ουρανοξύστες και πολλά φώτα, γειτονιές με βίλες, γειτονιές με διώροφα σπιτάκια, αλλά και οι γειτονιές με τις απλές πολυκατοικίες. 

Πέρα από τις διάφορες γειτονιές, εντύπωση προκαλεί και ο πληθυσμός της. Όλοι έχουν μια θέση σε αυτή την κοινωνία. Ανθρώποι διαφόρων εθνικοτήτων, διαφόρων σεξουαλικών προτιμήσεων, διαφορετικής οικονομικής κατάστασης, διαφόρων ηλικιών και διαφόρων τρόπων ζωής. Δύο επιλογές υπάρχουν σε μια μεγαλούπολη, είτε όλοι να ασχολούνται με όλους και ως αποτέλεσμα να είναι οι συγκρούσεις, είτε απλά αποδέχονται ότι όλοι είναι διαφορετικοί και συνυπάρχουν. Ευτυχώς όλοι αυτοί ζουν "αρμονικά" στην ίδια πόλη. Κανείς δεν ασχολείται με το φαίνεσθαι. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ακόμη δεν τις έχω συναντήσει.

Δύο μήνες εδώ έχω συναντήσει πολλές αλληλοσυγκρουόμενες καταστάσεις. Το σύστημα ανακύκλωσής τους είναι οργανωμένο και έχουν βρει λύσεις για πολλά που στην Ελβετία και στην Κύπρο ακόμα δεν υπήρχαν. Αλλά όσο περιβαλλοντιστές και να είναι, ταυτόχρονα εξαρτώνται από το αυτοκίνητο. Τα μέσα συγκοινωνίας δεν είναι τόσα πολλά και τυπικά. Αν κάποιος θέλει να πάει μονοήμερη εκδρομή χρειάζεται αυτοκίνητο, καθώς οι αποστάσεις είναι τεράστιες και τα τρένα σχεδόν ανύπαρκτα. Από τη μία η Βοστώνη είναι ένας τεχνολογικός παράδεισος, αλλά από την άλλη εγγραφές για άδεια παραμονής ή κοινωνικές ασφαλίσεις συμπληρώνονται όλα στο χαρτί και αποστέλλονται. Σε πολλούς τομείς είναι  δέκα βήματα μπροστά και ταυτόχρονα σε άλλους είναι πέντε πίσω.

Νιώθω τυχερή που η καθημερινή μου εικόνα είναι ένα πάρκο γεμάτο με σκύλους, παρέες που συζητούν, μπάντες που κάνουν πρόβες, χορευτικές ομάδες που εξασκούνται, οικογένειες που στήνουν παιδικά πάρτυ, παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο, ανθρώπους που γυμνάζονται, ζευγάρια που χαλαρώνουν και γύρω από όλους αυτούς υπάρχουν σκίουροι στα δέντρα, άγρια κουνέλια στο γρασίδι και άγριες γαλοπούλες που διασχίζουν το δρόμο. Η Βοστώνη είναι μια πόλη με ποικιλότροπες εικόνες. Σίγουρα τα ματια δε θα βαρεθούν ποτέ. Οι αντιθέσεις της ξαφνιάζουν αλλά προκαλούν περιέργεια και αφήνουν ένα χαμόγελο στα χείλη. Σίγουρα δε νιώθω ακόμη τη Βοστώνη σπίτι μου, αλλά χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να είμαι εδώ και να γνωρίσω μια διαφορετική καθημερινότητα και κουλτούρα.

The city with a thousand faces

The United States of America is a huge superpower, as portrait through movies. I traveled to the west coast of the country last year and for the last two months I am living on the east coast, in Boston. I have only seen a tiny part of America, but I am confident to say that it is the country with countless faces and where all myths are dispelled.

Boston is comprised by adjacent neighborhoods, some modern, other traditional, most of them safe, but also a few dangerous, some vibrant and other without any particular appeal. There are neighborhoods with skyscrapers and lots of lights, neighborhoods with villas, or two-floor houses, but also neighborhoods with more simplistic residential buildings.

Similar to the diversity in neighborhoods, its inhabitants do not fail to impress. Everyone has a place in this society. People of different nationalities, different sexual preferences, different economic status, different ages and different lifestyles. There are two options in a big city, either everyone has to deal with everyone and, as a result, have conflicts, or just accept that everyone is different and coexist. Fortunately, everybody lives "harmoniously" in this city and nobody cares about appearances. There are definitely exceptions, but I have not encountered them yet.

Within two months here, I have encountered many conflicting situations. Their recycling system is organized towards solving many issues that in Switzerland and Cyprus do not yet exist. But no matter how much environmentally friendly they are, they also depend on one of the most polluting things: the car. The public transportation is not well-connected and often not on time. Day trip excursion certainly need a car, as the distances are huge and the trains are almost non-existent. On one hand, Boston is a technological paradise, but on the other hand, bureaucratic procedures are done on paper and communicated by post. In many aspects things are immensely developed, but in others they are steps behind.

I feel lucky that my daily scenery is a park full of dogs, group of friends chatting, bands rehearsing, dance groups practicing, families setting up children's parties, children playing soccer, people exercising, couples relaxing and all around there are squirrels in the trees, wild rabbits in the grass and wild turkeys crossing the road. Βoston is a city with a variety of images, where the eyes will never get bored. The contrasts you encounter will surprise, or arouse your curiosity, but definitely leave a smile on your face. I certainly do not feel Boston like home yet, but I am glad to have the opportunity to be here and get to know a different everyday life and culture.