Λουλού


Η Λουλού μας

Τόσο χαρακτηριστικός ο τρόπος που καθόσουνα και απολάμβανες τον ήλιο. 17 χρόνια μετά το κενό που αφήνεις στις ζωές των τεσσάρων μας είναι τεράστιο.

5 μηνών μπήκε από την πόρτα της αυλής χοροπηδηχτή, με μια ουρά που δε σταματούσε να κουνιέται. Ήμουνα πολύ διστακτική και φοβισμένη. Αλλά πολύ γρήγορα δεθήκαμε. Ήταν η παρέα μου και η συντροφιά μου για όλες εκείνες τις ώρες που ήμουνα σπίτι μόνη μου. Καθόσουν πάντοτε ατάραχη να σου κάνω τα περίτεχνα κουρέματα μου με το ψαλίδι της κουζίνας, καθώς και τα μπάνια στην αυλή. Οι ζηλιες σου όταν κάποιος κόντευε σε εμένα τα πρώτα χρόνια και στη συνέχεια στο μπαμπά ήταν τόσο γλυκιά. Σίγουρα ο μπαμπάς δε θα ξεχάσει ποσό καλή ήσουνα στο σκάλισμα του κήπου. Ήσουν η αγαπημένη όλων των μικρών, καθώς όλα έπεφταν στο κρεβάτι και σας φωτογραφίζαμε. Ο Ερμής όταν σε γνώρισε, ήσουν ήδη γιαγιά. Αλλά γελούσε τόσο πολύ με το κουνημα της ουράς σου. 
Η Λουλού μας ξεκίνησε από σκύλος της αυλής. Αλλα κρυφά, όταν έλειπαν οι γονείς μου, την έβαζα μέχρι το δωμάτιό μου. Μέχρι που έφυγα για εξωτερικό και πλέον το σπίτι έγινε δικό της. Ήσουν πάντα η πρώτη που χαιρετούσα όταν επέστρεφα και η τελευταία που αποχαιρετούσα. Σου ψιθύριζα στο αυτί "Να τους προσέχεις Λουλού μου, σ'αγαπώ και θα σε δω σύντομα". 

Σίγουρα την επόμενη φορά που θα είμαι στο σπίτι, θα σε ψάξω. Θα περιμένω να ακούσω το πρωινό σου γάβγισμα. Θα αναμένω να σε δω να κάνεις το γύρο του θριάμβου. Η μαμα θα περιμένει να σου καθαρίσει τα μάτια. Ο μπαμπάς θα σε περιμενει για βόλτα. Και η Νιοβη για χάδια.

Μας λείπεις ήδη.



Comments

  1. Την περιμένω ακόμη να κάνει την εμφάνιση της, το γύρο της αυλής καλπάζοντας, να γαυγίσει.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Our american dream

Summer conclusion