Παρίσι η πόλη που είναι παντοτινά όμορφη και μοναδική

Για ακόμη μία φορά πήγα στο Παρίσι, στην πόλη που λατρεύω. Το Παρίσι είναι μια πόλη που κινείται συνεχώς, εξελίσσεται, αλλάζει, ομορφαίνει. Όσες φορές και να πάω πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούριο και άγνωστο, κάτι παλιό, κάτι μοναδικό. Απο τη Ζυρίχη μπορεί κάποιος να πάει είτε με αεροπλάνο, με τρένο ή και με αυτοκίνητο. Μετά από μία ώρα πτήση, φθάσαμε στο ηλιόλουστο και φωτεινό Παρίσι. Σε σχέση με πέρσι η απουσία του στρατού ήταν έντονη.

Μετά από τόσα χρόνια στο Παρίσι, έχτισα γερές σχέσεις και έκανα καλούς φίλους. Και είχαμε αυτή τη φορά την ευκαιρία να κοιμηθούμε σπίτι τους. Μείναμε αρκετά κεντρικά, σε μια περιοχή γνώριμη για μένα. Πολλές αναμνησεις μου ήρθαν πάλι στο μυαλό. Για την πρώτη μας βόλτα κατευθυνθήκαμε προς την Place de la Contrescarpe. Από εκεί δηλαδή που ξεκίνησε η δική μου ιστορία στο Παρίσι. 10 χρόνια πίσω κατεύθασα στο Παρίσι με τον πατέρα μου και μείναμε σε ένα φιλικό σπίτι στην πλατεία αυτή. Και από εκεί ξεκίνησε ο έρωτας μου για την πόλη αυτή. Μια πλατεία που ζει συνεχώς έντονα. Γραφική, με ελάχιστα αυτοκίνητα και πάρα πολλούς πεζούς. Τα μαγαζάκια κολλημένα, το ένα δίπλα από το άλλο. Είναι μια γειτονιά που μπορείς να βρεις κάθε γαστρονομική κουλτούρα και υπάρχει πάντα κάτι για όλες τις ηλικίες. Επιστρέφοντας, η βόλτα στην παλιά μου γειτονιά και στην πολυκατοικία μου ήταν απαραίτητη. Τα γύρω γύρω άλλαξαν. Κάποια μαγαζάκια έχουν κλείσει και άλλα καινούρια έχουν ανοίξει. Η Place d'Italie ήταν πάντα μια περιοχή που είχε ζωή.

Η επόμενη ημέρα, η μέρα των γενεθλίων μου ήταν και ο λόγος του ταξιδιού μας στο Παρίσι. Να είμαι στην πόλη που αγαπώ και να γιορτάσω με δικούς μου ανθρώπους. Πρόγευμα γαλλικό, λούλουδια για ευχές, δώρα, βόλτες πολλές και γλυκιές συζητήσεις. Όλες οι βόλτες έγιναν με τα πόδια. Περνώντας από τους κήπους του Λουξεμβούργου, από την Παναγία των Παρισίων, διασχίζοντας την Place Dauphine, βγαίνοντας στο Pont Neuf και Ponts des Arts φθάσαμε στο Λούβρο. Όλη η διαδρομή έγινε με στάσεις γιατί οι φωτογραφίες ήταν απαραίτητες. Περάσαμε από Chatelet και καταλήξαμε στο Les Halles, που ήταν εξαρχής ο προορισμός μας.
Το Les Halles είναι ένα εμπορικό κέντρο και σταθμός τρένων και τραμ. Όταν έφυγα από το Παρίσι ξεκίνησε το εργοτάξιο για την αναδόμησή του. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα προσιτό κέντρο που να συμβάλει στη βελτίωση της καθημερινής ζωής, να εισάγεται στο αστικό περιβάλλον και να γίνει πιο ευχάριστο για όλους εκείνους που το συχνάζουν. Σήμερα, η περιοχή του Les Halles έχει γίνει "πράσινη", πεζοδρομήθηκε και προσφέρει ένα φωτεινό και πιο σύγχρονο χώρο για ψώνια.
Η βόλτα μας συνεχίστηκε στο Centre Pompidou για να δούμε μια έκθεση φωτογραφίας. Και μετά από ένα-δύο καταστήματα αρχίσαμε να κουραζόμαστε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Το βράδυ κάναμε μια μεγάλη κράτηση για φαγητό και ποτό. Γάλλοι και Έλληνες μαζί κατάφεραν να συνυπάρξουν και ήταν η χαρά μου τεράστια να είμαι γύρω από ανθρώπους που αγαπώ και μ'αγαπούν.

Η Κυριακή μας βρήκε πάλι χαλαρούς αλλά οργανωμένους για τη βόλτα μας. Κατευθυνθήκαμε προς το βόρειο Παρίσι, στο Parc de la Villette για να επισκεφθούμε τη Philarmonie de Paris. Ήταν ένα κτίριο που μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, με το βάρος να πέφτει στα αρνητικά. Και τελικά σωστά σχολιάστηκε από τους Γάλλους αρχιτέκτονες φίλους μου ως "το έργο τέχνης του αυτοκινητοδρόμου". Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός και το εκμεταλλευτήκαμε χαλαρώνοντας στο πάρκο. Δε γινόταν να είμαστε στο Παρίσι και να μη φάμε τις γνωστές και αγαπημένες μας κρέπες στο Au P'tit Grec στο Quartier Latin, που έκαναν το κλείσιμο του ταξιδιού μας πιο γλυκό.

Mε συναισθήματα έντονα, χαράς και ευγνωμοσύνης που έχω στη ζωή μου τέτοιους ανθρώπους, πήραμε τα βαλιτσάκια μας και επιστρέψαμε στη Ζυρίχη. Η γέυση που μου άφησε το ταξίδι αυτό ήταν γλυκύτατη και ονειροπόλα. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι όσος καιρός και να περάσει οι δυνατές σχέσεις δεν αλλάζουν και οι φίλοι που κάνει στα φοιτητικά σου χρόνια είναι και αυτοί που μένουν στη ζωή σου. Ανυπομονώ κιόλας για την επόμενη φορά. Και όσο για το Παρίσι, θα γίνω γραφική αλλά είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου, η πόλη του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Paris

la ville qui est toujours belle et unique

Pour encore une fois, je suis allée à Paris, dans la ville que j'aime. Paris est une ville en constante évolution, qui bouge, qui change et qui est toujous plus belle qu'qvqnt. Chaque fois que j'y vais, je découvre toujours quelque chose de nouveau et d'inconnu, quelque chose de vieux, quelque chose d'unique. De Zurich, on pourrai prendre soit l'avion, le train ou la voiture. Après une heure de vol, nous sommes arrivés à Paris, qui était ensoleillé et lumineux. Par rapport de l’année derniere, l’absence de l’armée était intense.

Après avoir vecu à Paris, j'ai fait des bonnes et solides amitiés. Et cette fois nous avons eu l'occasion de dormir chez eux. On était dans une région que je connais bien, pas loin du centre. Beaucoup de souvenirs sont revenues dans ma tète. Pour notre première promenade, nous nous sommes dirigés vers la Place de la Contrescarpe. C'est là où ma propre histoire de Paris a commencé. Il y a déja10 ans, je susi allée avec mon père à Paris et on est resté chez une amie, qui habitait sur cette place. Et de là, mon amour pour cette ville a commencé. Cette place est constamment vivante, avec peu de voitures et trop de piétons. Les magasins sont collés les uns à côté de l'autre. C'est un quartier où toutes les cultures gastronomiques cohabitent et il y en a toujours quelque chose pour tous les âges. En rentrant, la promenade dans mon ancien quartier et dans l’immeuble était essentielle. Les environs ont changé. Certains magasins ont été fermés et il y a des nouveaux. La place d'Italie a toujours été un lieu de vie.

Le lendemain, c'était le jour de mon anniversaire et la raison de notre voyage à Paris, être dans la ville que j'aime et célébrer avec mes proches. Un Petit-déjeuner français, un bouquet de fleurs pour les salutations, des cadeaux, les promenades nombreuses et douces conversations étaient souffisant pour me rendre heureuse. Toutes les promenades ont été faites à pied. En passant par les jardins de Luxembourg, de Notre Dame, en traversant la place Dauphine, en arrivant au Pont Neuf et aux Ponts des Arts, nous sommes arrivés au Louvre. On a fait des nombreuses pauses pour prendre des belles photos. Nous sommes passés de Chatelet et nous sommes arrivés dans notre destination, aux Halles.
Les Halles est un centre commercial et une gare ferroviaire. Lorsque j'ai quitté Paris, le chantier pour son réaménagement a commencé. Le but était de créer un nouveau centre, agreable et accessible à tous pour améliorer la vie quotidienne et l’environnement urbain. Aujourd'hui, le quartier des Halles est devenu "vert" et il offre un espace commercial lumineux et moderne.
Notre promenade s'est poursuivie au Centre Pompidou pour visiter une exposition de photographie. Et après quelques magasins, nous avons commencé à être fatigués et nous avons repris la route de retour. Le soir, nous avons fait une grande réservation pour manger et boire. Les Français et les Grec ont réussi à se réunir. C'ötait une grande joie de côtoyer des personnes que j'aime et qui m'aiment.

Notre Dimanche nous a trouvé détendus mais bien organisé pour notre prochaine promenade. Nous nous sommes dirigés vers le nord de Paris, au parc de la Villette pour visiter la Philarmonie de Paris. C'était un bâtiment qui m'a laissé des sentiments mitigés, le poids tombant au négatif. Et finalement, mes amis architectes français l’ont bien commentée comme «le chef-œuvre de la peripherie». Heureusement, il faisait beau et nous nous sommes reposés dans le parc. On ne pouvaient pas être à Paris et ne pas rendre visite au Au P'tit Grec dans le Quartier Latin pour manger des crêpes, ce qui a rendu notre voyage plus douce.

Avec des sentiments de joie intense et de gratitude que j'ai de telles personnes dans ma vie, nous avons pris nos valises et nous sommes retournés à Zurich. Le sourire qui m'a laissé ce voyage était doux et rêveur. C'est bon de savoir que le temps passe mais les amitiés ne changent pas et les amis que nous rencontrent pendant nos années d’études sont aussi ceux qui restent dans notre vie. J'ai hâte à la prochaine fois. Et concernant Paris, je deviendrai pittoresque mais c'est la plus belle ville du monde, la ville du passé et du futur.