Βενετία - Venice

H Bενετία είναι μια πόλη παραμυθένια και γραφική, μια πόλη ιστορική λες και είναι βγαλμένη από το παρελθόν, μια πόλη πλεούμενη και ταξιδιάρα. Αλλά είναι ταυτόχρονα μια πόλη εφιάλτης για τους ντόπιους με τους χιλιάδες τουρίστες που περπατούν καθημερινά στα δρομάκια, μια πόλη που χάνει το χαρακτήρα και την ομορφιά της λόγω των μεγάλων πλοίων που κατεβάζουν αμέτρητους επισκέπτες καθημερινά. Αν κοιτάξει κανείς την πόλη από πάνω, τα «μυρμήγκια» βρίσκονται παντού, σε κάθε στενό, κανάλι και πλατεία.
Από την εισαγωγή μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Η Βενετία ήταν για μένα ένα ταξίδι όνειρο. Είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου μια ρομαντική εικόνα με όμορφα ηλιοβασιλέματα, γόνδολες στα κανάλια, και μουσικούς στο δρόμο. Μπορεί να ακούγεται κλισέ ή κινηματογραφικό αλλά αυτό ήταν το δικό μου σενάριο.
Φθάνοντας εκεί τέλος απογεύματος στη διαδρομή μας με τη βάρκα από το αεροδρόμιο προς την πόλη, απολαύσαμε τον πορτοκαλοκόκκινο ουρανό. Τα χρώματα ταίριαζαν απόλυτα με εκείνα των κτιρίων στα πέτρινα δρομάκια. Από τα μικρά μπαλκόνια έβλεπες τα ανθισμένα λουλούδια που δημιουργούσαν μια παραμυθένια εικόνα. Μείναμε σε μια μη τουριστική περιοχή, οπότε είχαμε την τύχη να συναναστραφούμε με ντόπιους. Οι ντόπιοι κάθονταν στις βάρκες τους παρέες παρέες και απολάμβαναν το καλοκαιρινό τους βράδυ. Βρήκαμε ένα μικρό τοπικό εστιατόριο, Osteria l’Orto die Mori και γευτήκαμε τοπικές συνταγές με θαλασσινά. Ηταν όμορφα, ήσυχα και μύριζε διακοπές.
Το Σαββατο μας γέμισε με βόλτες, παγωτά και καλό φαγητό. Δε μπορούσαμε να μην πάμε στα πιο τουριστικά σημεία της πόλης. Περάσαμε από την περιοχή Ριάλτο και από την ομώνυμη γέφυρα. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι γνωστή για την ανοικτή αγορά που υπάρχει. Είναι το κέντρο για λιανικό και χονδρικό εμπόριο. Η γέφυρα περνά πάνω από το μεγάλο κανάλι της Βενετίας. Η αρχική γέφυρα ήταν ξύλινη αλλά λόγω του βάρους των πεζών κατέρρευσε και η καινούργια (1588 – 1591) είναι πέτρινη και καθημερινά είναι γεμάτη με τουρίστες. Φθάσαμε στην πλατεία Αγίου Μάρκου. Εντυπωσιάστηκα. Αμέσως μπορεί κανείς να διακρίνει τον καθεδρικό του Αγίου Μάρκου, καθώς και κυβερνητικά κτίρια, την κεντρική βιβλιοθήκη και μουσείο αρχαιολογίας. Η πέτρινη πλατεία πλημμύριζε από φωνές, γέλια, κάμερες, πόζες αλλά και περιστέρια. Μπήκαμε στον καθεδρικό του Αγίου Μάρκου, εκκλησία του 15ου αιώνα και μείναμε απλά να θαυμάζουμε. Είναι μια εκκλησία αρχικά βασιλικού ρυθμού, αλλά λόγω φυσικών καταστροφών προστέθηκαν στοιχεία γοτθικού και βυζαντινού, που δημιουργούσαν ένα αρχιτεκτονικό παζλ, διακοσμημένο με μωσαικά, χρυσές λεπτομέρειες και πολύτιμους λίθους. Τα λιγοστά παράθυρα άφηναν ένα μυστήριο να πλανεται στην ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια ανακαλύψαμε ένα μικρό μαγαζί που πωλούσε παραδοσιακές βενετιάνικες μάσκες, αλλά και το «το πιο όμορφο βιβλιοπωλείο στον κόσμο», όπως γράφουν στην είσοδό τους. Όταν ανεβαίνει η στάθμη του νερού, το βιβλιοπωλείο Libreria Acqua Alta πλημμυρίζει και για αυτό τα βιβλία τα έχουν τοποθετήσει σε γόνδολες έτσι ώστε να μην καταστρέφονται. Στην ατμόσφαιρα η μυρωδιά του υγρού, του μουχλιασμένου είναι έντονη και δημιουργεί συναισθήματα οικεία. Οι γάτες είναι η μασκότ του μαγαζιού. Το απόγευμά μας το περάσαμε στο Μουράνο. Θέλαμε να δούμε πού και πώς φτιάχνεται το γυαλί μουράνο. Δυστυχώς τα εργοστάσια όλα ήταν κλειστά το σαββατοκυρίακο, αλλά απολαύσαμε τη βόλτα μας στο νησί. Το Μουράνο είναι πιο μικρό και πιο ήσυχο από τη Βενετία. Τα πλείστα μαγαζιά πουλάνε διακοσμητικά από γυαλί και κάποια είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Τη νύχτα την περάσαμε περπατώντας ανενόχλητοι στη Βενετία. Τη μέρα όλα τα δρομάκια ασφυκτυούν από ζωή, σε αντίθεση με το βράδυ που επικρατεί ησυχία. Μάθαμε πως οι ντόπιοι πάνε με τις βάρκες τους εκτός της πόλης για να ηρεμήσουν από την οχλαγωγία. Η βόλτα μας ήταν μεγάλη. Ακούσαμε τις μουσικές στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, είδαμε τη γέφυρα του Ριάλτο σχεδόν άδεια και φθάσαμε μέχρι τη γέφυρα της Ακαδημίας, μια ξύλινη γέφυρα που περνά από το μεγάλο κανάλι και συνδέει την περιοχή Αγίου Μάρκου με τη Ακαδημία Καλών Τεχνών που σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο. Εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη συλλογή Βενετικής τέχνης και στεγάζεται σε τρία πρώην εκκλησιαστικά οικήματα. Η θέα από τη γέφυρα σε αφήνει με το στόμα ανοικτό. Η εκκλησία Santa Maria della Salute βασιλικού ρυθμού στέκει γεμάτη μεγαλοπρέπεια και δίπλα της βρίσκεται το Μουσείο Πέγκυ Γκουγκενχάιμ.
Την επόμενη μέρα ήταν η μέρα της επιστροφής μας. Αλλά είχαμε ώρα για μια βόλτα με την γόνδολα. Στο κέντρο της Βενετίας οι τουρίστες στέκονται σε ουρά και περιμένουν για τη γόνδολά τους, αλλά επιλέξαμε να την πάρουμε από ένα πιο ήσυχο σημείο της πόλης. Κατα τα διάρκεια της βόλτας μας, ο γονδολιέρης μας Giulio, μας ανέφερε τα διάφορα σημαντικά κτίρια, αλλά γενικά μας είπε τη δική του ιστορία αλλά μας έδωσε και πληροφορίες για τη ζωή των ντόπιων. Σίγουρα τα πρόσωπά μας θα είναι σε φωτογραφίες διάφορων τουριστών. Πριν πάμε στο αεροδρόμιο δοκιμάσαμε παραδοσιακή pizza από το Arte della pizza, ένα μικρό μαγαζάκι γνωστό μόνο σε ντόπιους. Και κάπως έκλεισε το ταξίδι μας.
Δε ξέρω αν θα ξαναέρθω Βενετία γιατι βλέπω μια πανέμορφη και γραφική πόλη να χάνει το χαρακτήρα της λόγω των επισκεπτών. Αλλά αν έρθω, θα επιλέξω σίγουρα το χειμώνα γιατί θα ήθελα να δω το άλλο πρόσωπο της πόλης, όταν δηλαδή πλημμυρίζει.

Venice is a picturesque city brought out of a fairytale, a historic city reminiscent of the past, and, one might even say, a "floating" city. However, it is also a nightmare city for the locals. Thousands of tourists walk in the streets, large ships bring countless visitors daily. If you look from above, the "ants" are everywhere, on every narrow canal and square, covering the true character and beauty of the city.
From the introduction, it is quite clear that I have mixed feelings. Venice was a dream trip for me. I had created in my mind a romantic scenario with beautiful sunsets, gondolas in the canals, and musicians on the street. It may sound cliché or cinematic but this was my script.
We arrived late in the afternoon and took the boat from the airport to the city, enjoying the orange-red sky along the way. The colors matched perfectly with those of the buildings in the stony alleys and the small balconies with the blooming flowers, creating a breathtaking picture. We stayed in a relatively nontouristic area, so we had the chance to get together with locals. Walking in our area, we saw people sitting on their small boats, others enjoying their summer evening by  the canal, or having dinner in one of the many Osterias. We found a small local restaurant, called “Osteria l'Orto die Mori”, and tasted local seafood recipes. It was beautiful, quiet and it smelt like holidays.
On Saturday we strolled in the whole city, ate ice cream and good food. We couldn't avoid the most touristic spots, like the Rialto area and bridge. This area is known for its open markets, as it is the center of retail and wholesale trade. The bridge passes over the Grand Canal of Venice. The original bridge was wooden but because of the weight of the pedestrians collapsed and a new stone bridge was built between 1588 - 1590. We arrived at St. Mark's Square. I was impressed. St. Mark's Cathedral, the central library, the government buildings and the museum of archeology immediately stand out as you enter the square. The stony grounds were flooded with voices, laughs, cameras, poses and pigeons. We entered the cathedral of St. Mark and simply stared in awe. Built in the 15th century, it is an early basilica church, but due to natural disasters Gothic and Byzantine elements were added, creating an architectural puzzle decorated with mosaics, gold details and precious stones. The church has few windows, resulting in a dark and mysterious scenery. Walking in the surrounding areas, we discovered a small shop selling traditional Venetian masks, as well as the "most beautiful bookstore in the world" (as written at its entrance). When the water level rises, the Libreria Acqua Alta bookstore is flooded, therefore, the books have been placed in gondolas so they will not be destroyed. This creates a dump atmosphere that nonetheless brings intimate feelings, especially since the local cats have become the shop's mascot. In the afternoon we went to a nearby island, called Murano. We wanted to see where and how the murano glass is made. Unfortunately the factories were all closed at the weekend, but we enjoyed the island. Murano is much smaller and quieter than Venice. Most shops sell decorative glass with really impressive designs. At night, we walked around Venice undisturbed. The antithesis is that during the day, all streets are overwhelmed with people, but by night everything is quiet. Even the locals go outside of the city with their boats to calm down from the bustle. Our walk was great. We enjoyed the music in St. Mark's Square, saw the Rialto Bridge almost empty and we reached the bridge of the Academy. It is a wooden bridge that runs through the Grand Canal and connects the area of St. Mark with the Academy of Fine Arts, today functioning as a museum. The largest collection of Venetian art is housed in three former ecclesiastical buildings located there. The view from the bridge was impressive. The royal church of Santa Maria della Salute was full of grandeur, while the Peggy Guggenheim Museum was proudly standing next to it.
The next day we left the apartment early and went for a gondola ride. In the center of Venice tourists are standing in a queue waiting for their gondolas, but we chose to take it from a quieter spot. During our ride, our gondolier, Giulio, was explaining the history of the important buildings we were passing by, while at the same time narrating his own story and life. One thing is certain, our faces will be in photos of various tourists. Before going to the airport, we grabbed a pizza from the Arte della pizza, a small take away pizzeria known only to locals. This was somehow the epilogue of our journey.I do not know if I will go back to Venice. This is because it is really disappointing to see how the tourists destroy this beautiful and scenic town. But if I ever go again I will definitely choose winter, in order to see the other face of the city when it floods.