Σαν θεατής - Αs a spectator

Για τον κάθε συνοδοιπόρο

Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν γεμάτη συναισθήματα. Άγχος, ανησυχία, υπερένταση, χαρά, συγκίνηση.. Και τώρα που σιγά σιγά οδεύουμε προς το τέλος του κύκλου ζωής μας στην Ελβετία, υπάρχει χαρά και βλέπουμε πλέον την καθημερινότητά μας και τα γεγονότα από άλλη οπτική γωνία. 

Κάναμε ένα μικρό χριστουγεννιάτικο πάρτυ στο γραφείο για να κλείσουμε αυτή την περίεργη χρονιά. Υπήρχαν στιγμές που παρακαλουθούσα τι γινόταν σαν θεατής αντί σαν πρωταγωνιστής. 4 χρόνια τώρα βλέπω τα ίδια πρόσωπα, ακούω τις ίδες φωνές. όλοι τους μου είναι πλέον οικείοι. Μπορεί να έχουν γνωρίσει μόνο ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου και αντιστοίχως και εγώ του δικού τους, είναι όμως όλοι ξεχωριστοί. Έχουμε ζήσει όμορφα με τις διαφωνίες μας και με τους διαφορετικούς μας χαρακτήρες. Στις ζωές του καθενός μας τα τέσσερα αυτά χρόνια έγιναν διάφορα, το κοινό μας μπορεί να είναι η δουλειά, αλλά αναπτύξαμε σιγά σιγά και σχέσεις πέρα από εργασιακές. Για αυτό το λόγο έπιασα τον εαυτό μου την Πέμπτη να τους κοιτάζω και να χαμογελώ. 

Το χαμόγελο μου συνεχίστηκε και την Παρασκευή που κοιτούσα εσένα να περιγράφεις με πάθος τη δουλειά των τεσσάρων αυτών χρόνων. Φούσκωνα από περηφάνια και ένιωθα κάθε κτύπο της καρδιάς σου. Είμαι πολύ ευτυχισμένη που μπόρεσα να είμαι δίπλα σου σε ένα σταθμό στη ζωή σου και θα συνεχίσω να βρίσκομαι και στον επόμενο σταθμό και προορισμό. Είναι κάποια άτομα που έλειπαν τη μέρα εκείνη αλλά είναι σίγουρα και αυτοί πολύ περήφανοι για το κάθε σου βήμα και επιτυχία. Η ζεστή τους αγκαλιά ήρθε μέσω εμένα και 2-3 καλών φίλων που ήταν χαρούμενοι με τις χαρές σου. 

Και πάλι έπιασα τον εαυτό μου να μας κοιτάζω το βράδυ εκείνο και να εύχομαι να κρατήσει για πάντα η στιγμή εκείνη. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι από την αρχή ή από τη μέση της διαμονής μας στην Ελβετία ήταν συνοδοιπόροι, υποστηρικτές και καλοί φίλοι. 

Για τον κάθε συνοδοιποόρο στη ζωή μας, σε όποια χώρα και πόλη να βρίσκεστε να ξέρετε πως κάτι μας δώσατε, κάτι πήραμε από εσάς και ελπίζω και εσείς από εμένα/εμάς. 

For each friend

Last week was full of emotions, stress, tension, worry, joy and thrill ..And now that we are slowly heading towards the end of our circle in Switzerland, we see our daily lives and what it is happening around us with a different point of view.

We had a little Christmas party at the office to close this weird year. There were times when I was watching what was happening as a spectator instead of as a protagonist. Four years now I see the same faces, I hear the same voices. all of them are now familiar to me. They may have known only a small part of myself and I of theirs, but they are all different. We lived beautifully with each other, with our disagreements and our different characters. During these four years, each one of us went through a lot of changes. Our common aspects was work but we have slowly developed relationships beyond work. For this reason I caught myself last Thursday to look at them and smile.

My smile continued on Friday as I watched you passionately describe your work of the last four years. I swelled with pride and felt every beat of your heart. I am very happy that I was able to be next to you at one station in your life and I will continue to be at the next station and destination. There are some people who were missing that day but they are also proud with your success. Their warm hug was given through me and 2-3 good friends who were there to share your joy.

Again I caught myself looking at us that night and wishing that moment would last forever. Because these people from the beginning or from the middle of our stay in Switzerland were our companions, supporters and good friends.

For every companion in our life, in whichever country or city you are in, know that you gave us something, we took something from you and I hope you also from us.

Für jeden Begleiter

Letzte Woche war voller Emotionen. Angst, Sorge, Anspannung, Freude, Aufregung. Jetzt da wir uns langsam dem Ende des Lebensabschnittes <<Leben in der Schweiz>> nähern, empfinden wir grosse Freude und wir schauen mit einem anderen Blickwinkel in unser tägliches Leben und in Ereignisse.

Wir hatten eine kleine Weihnachtsfeier im Büro, um dieses seltsame Jahr zu beenden. Es gab Momente, in denen ich als Zuschauer und nicht als Protagonist beobachtete. Seit nun vier Jahren sehe ich die gleichen Gesichter, ich höre die gleichen Stimmen und sie alle sind mir vertraut. Sie haben vielleicht nur einen kleinen Teil von mir und ich von ihnen kennengelernt, aber sie sind alle unterschiedlich und gute Menschen. Wir haben wunderschön mit unseren Meinungsverschiedenheiten und unseren vielfältige Charakteren gelebt. In dieser Zeit hat sich vieles verändert, wir haben uns entwickelt und unser Leben sieht nun anders als vor vier Jahren aus. Unser gemeinsamer Ausgangspunkt war das Büro, aber wir haben langsam Beziehungen entwickelt, die über die Arbeit hinausgehen. Deshalb habe ich mich am Donnerstag dabei erwischt, wie ich sie ansah und lächelte.

Mein Lächeln setzte sich am Freitag fort, als ich sah, wie du deine Arbeit dieser vier Jahre leidenschaftlich beschrieben hast. Ich war erfüllt von Stolz und fühlte jeden Schlag Deines Herzens. Ich bin sehr froh, dass ich in den wichtigen Momenten in Deinem Leben neben Dir sein durfte und ich garantiere Dir, dass ich schon an der nächsten Schritt dabei sein werde. Es gibt einige Menschen, die an diesem Tag vermisst wurden, aber sie sind sicher) sehr stolz auf jeden Schritt und Erfolg, den Du machst. Ihre herzliche Umarmung kam durch mich und 2-3 gute Freunde, die mit Deinen Freuden und Erfolgen glücklich waren.

Wieder ertappte ich mich dabei, uns in dieser Nacht anzusehen und mir zu wünschen, dieser Moment würde ewig dauern. Weil diese Leute von Anfang an oder von der Mitte unseres Aufenthalts in der Schweiz Begleiter, Unterstützer und gute Freunde waren.

Jeder Begleiter in unserem Leben, in welchem Land und ich welcher Stadt sie sich auch immer befinden, weiss, dass sie uns etwas gegeben haben und ich hoffe sehr, dass sie auch von mir/uns etwas bekommen haben.