Χριστούγεννα - Christmas

Του πριν και του τώρα

Τα φετινά Χριστούγεννα ήταν τόσο διαφορετικά αλλά τόσο ωραία και χαρούμενα. Όλο αυτό τον καιρό βρισκόμασταν με κάποιους φίλους αλλά με αποστάσεις. Τα χριστούγεννα όμως επιτέλους αγκαλιαστήκαμε. Πόσο μου είχε λείψει... Τσουγκρίσαμε παρέα για αυτή και την επόμενη χρονιά, απολαύσαμε νόστιμο φαγητό, χορέψαμε, ανταλλάξαμε δώρα και παίξαμε. Τα είχε όλα η ημέρα εκείνη. Η επίσκεψη μας ήταν αρμένικη. Αλλά η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα...έτσι συμβαίνει με καλή παρέα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας προσπάθησα να είμαι και σε επικοινωνία με την οικογένειά μου και υπήρχαν στιγμές που τους νοσταλγούσα.

Από τότε που έφυγα για σπουδές μέχρι και σήμερα, πέρασα Χρστούγεννα με την οικογένεια μου μετρημένες φορές στο ένα μου χέρι. Κάθε φορά μου είναι το ίδιο δύσκολο και πάντα με πιάνει ένα μικρό παράπονο. Πεθυμώ τις αγκαλιές και τα φιλιά που ανταλλάζουμε μεταξύ μας, τα γέλια μας, τις κουβέντες και τα βράδινές μας επισκέψεις στην κουζίνα.

Πού να ήξερα όταν ήμουν μικρή οτι σήμερα στα 30 μου θα αναπολούσα τα τότε χριστούγεννα. Τα μεγάλα ξαδέλφια επέστρεφαν από τις σπουδές τους και τραβούσαν όλη την προσοχή, εμείς οι πιο μικρές ετοιμάζαμε τα παιχνίδια μας, τα πειράγματά μας και αναλαμβάναμε τις αγκαρίες της ημέρας. Μαζευόμασταν πάντα στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, ο χώρος γέμιζε με φωνές. 20 νοματαίοι μοιράζονταν σε δυο-τρία τραπέζια. Μετά το φαγητό, άρχιζαν τα τραγούδια και πάντα το πρώτο ήταν "Το γιασεμί", το τραγούδι του παππού. Αργότερα ανταλλάσαμε δώρα, μια διαδικασία που πάντα τις πιο μικρές μας ενθουσίαζε. Σειρά είχαν τα παιχνίδια. Μοιραζόμασταν και πάλι στα τραπέζια για ποκεριζέ, μπιρίμπα ή επιτραπέζια. Δεν έλειπαν οι φωνές και οι "τσακωμοί". Το βράδυ των Χριστουγέννων η κάθε ηλικιακή ομάδα έκανε και κάτι ξεχωριστό. Εμείς οι μικρές πηγαίναμε σινεμά και μεγαλώνοντας πηγαίναμε και για ποτό. Όλες θυμόμαστε το μεθύσι από την πρώτη φορά που πήγαμε για ποτό οι μικρές και οι μεγάλες ξαδέλφες μαζί. Και το αστείο ήταν ότι θέλαμε να το κρύψουμε από τους "μεγάλους" αλλά το βαρύ μας κεφάλι δε μας άφησε. Γενικά στο τέλος της ημέρας κοιμόμασταν όλοι με γεμάτο στομάχι και ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

Μόνο και μόνο που γράφω για τα Χριστούγεννα που περνούσαμε κάποτε όλοι μαζί χαμογελώ και συγκινούμαι. Σήμερα η κάθε ξαδέλφη βρίσκεται σε άλλη χώρα. Είναι σπάνιες οι φορές που βρισκόμαστε στην Κύπρο όλες μαζί και ακόμα πιο σπάνιες που μαζευόμαστε για Χριστούγεννα. Αλλά οι αναμνήσεις μας είναι δυνατές για όλη μας τη ζωή.. 

Τα φετινά Χριστούγεννα ήταν έντονα και έχουν τη δική του σημασία. Ήταν η τελευταία χρονιά που περάσαμε όλοι μαζί γιορτές γιατί τα επόμενα θα είμαστε όλοι σκορπισμένοι. Έτσι είναι τελικά οι ανθρώπινες σχέσεις. Ζεις έντονες στιγμές που σου δίνουν δύναμη, αναμνήσεις και φωτογραφίες.

Και αναμένεις για την επόμενη φορά....

Before and now

This Christmas was so different but so beautiful and happy. All this time we were with some friends but keeping distances. However, at Christmas we finally gave some hugs. How much I missed it ... We hung out together, we enjoyed delicious food, we danced, we had a secret santa and we played board games. Our day was full and our visit long. But time passed so quickly ... so it happens with good company. During the day I also tried to be in touch with my family; there were times I was feeling nostalgic.

Since I left for my studies, I seldom spent Christmas with my family. Every year that I don’t, it is difficult and I always have a small complaint: I miss the hugs and kisses we exchange with each other. I miss our laughs, our conversations and our evening visits to the kitchen.

How could I have known when I was little that today at the age of 30 I would reminiscence those Christmas moments. The older cousins were coming back from their studies and got all the attention, we the younger ones prepared our board games, our planning our teasing strategies and doing the inevitable chores of the day. We always gathered at my grandparents' house. The place was filled with voices; twenty individuals were divided into two or three tables. After the meal, the songs started and always the first was "To γιασεμί", the favorite song of our grandfather. Later we were exchanging gifts, a process that was always exciting for the younger ones. Next step was to play games. We got split up in different groups to play cards and board games that ultimately led to funny "fights" “and arguments”. On Christmas Eve, each age group did something special. We, the young ones were usually going to the cinema or for a drink. We all remember the hangover from the first time we went for a drink together with our older cousins. And the funny thing was that we wanted to hide it from our parents but our heavy head did not let us. Generally, at the end of the day we were all sleeping with a full stomach and a smile up to our ears.

Just writing about the Christmas we once spent together, I smile and become happy. Today every cousin is in another country. It is rare to find everyone in one place and even more rare that we gather for Christmas. But our memories are strong and can hold for a whole life ..

This year's Christmas was intense and has its own significance. It was the last year that we all spent holidays together with our friends, because by the start of next year each will be scattered. This is how human relationships are after all. You live intense moments that give you strength, memories and photographs.

And then, the only thing left to do is wait until the next time ....