Βορειο Βιετναμ - North Vietnam


Ξεκινησε επιτελους το φωτογραφικο μου ταξιδι με το Cascade Center of Photography. Την παρασκευη 02.11.2018 αναχωρησα απο τη Ζυριχη με προορισμο το Χανοι στο Βιετναμ, 12 ωρες πτηση με σταση στην Μπανγκοκ. Ειμαστε ενα γκρουπ 10 ατομων, φορτωμενοι με φωτογραφικο εξοπλισμο και πολυ ορεξη για να γνωρισουμε τον πολιτισμο.

Οι πρωτες μου εντυπωσεις ξεκινησαν με την αφιξη μου στο Χανοι το σαββατο πρωι 03.11.2018. Κινηση, θορυβος και απιστευτα πολυ καυσαεριο. Πρωτες εντυπωσεις αλλα και αυτες που μας συνοδευαν ολες τις υπολοιπες μερες. Στο Χανοι ερχεσαι αντιμετωπος με μηχανακια που ερχονται απο παντου. Ολοι φορουν μασκες και οι ενηλικες κρανος. Καθονται 3-4 ατομα σε ενα μηχανακι εχοντας στη μεση σφηνωμενα τα παιδια χωρις κρανος. Οι πεζοι χανονται στο χαος της κινησης. Τα πεζοδρομια χρησιμοποιουνται απο τους ντοπιους που πουλουν την πραματια τους. Οδηγωντας απο το Χανοι στη Σαπα μπορεσαμε να απολαυσουμε τη φυση, τεραστιες εκτασεις με ρυζι και τσαι. Οι μυρωδιες ηταν περιεργες, καποιες καλες και καποιες ασχημες. Ημασταν τυχεροι που πλεον το Χανοι με τη Σαπα ενωνονται με αυτοκινητοδρομο γιατι μεχρι πριν 3 χρονια δεν υπηρχε. Η διαδρομη μας διερκησε 6.5 ωρες. Ανεβαινοντας στα 2500 μετρα μπορεσαμε να φωτογραφησουμε το ηλιοβασιλεμα. Την επομενη ημερα ειχαμε την ευκαιρια να φωτογραφησουμε τις ριζοεκτασεις και το καλυτερο ηταν να δουμε χωρια μειονοτητων και να περπατησουμε στο χωριο των Humong. Ειναι ανθρωποι που εμαθαν να ζουν σαν νομαδες, να ζουν με ελαχιστα, ουτε καν τα βασικα και να δουλευουν συνεχως. Το καθε "σπιτι" ειχε και σκυλο για φυλακα, που συνηθως δεν ηταν φιλικοι στους ξενους. Η συγκεκριμενη φυλη ειναι ντυμενη παντα με μαυρη στολη φτιαγμενα απο ινες μαριχουανας. Οι γυναικες αναλαμβαναν τη διαδικασια αυτη. Φευγοντας απο τη Σαπα καναμε σταση σε μια τοπικη εβδομαδιαια αγορα. Ηρθα αντιμετωπη με εναν αλλο κοσμο. Κοσμος φτωχος προσπαθει να πουλησει την πραματια του, ρουχα, φρουτα και λαχανικα, ψαρια και κρεατα. Οι πληστοι απο αυτους ειναι πολυ φωτογενεις. Η αγορα αυτη ειναι γνωστη στους ντοπιους ως η αγορα της αγαπης γιατι τα παιδια απο μικρα ακολουθουν τους γονεις και μεγαλωνοντας βρισκουν εκει το ταιρι τους. Δεχονταν να τους φωτογραφισουμε ειτε με αντιτιμο ειτε χωρις καν να μας κοιταξουν. Και σιγουρα μετα αν τους δειχναμε τη φωτογραφια ηταν χαρουμενοι. Φθασαμε στο Χανοι και την επομενη ημερα αναχωρησαμε για το Cao Bang, χωριο καθολου τουριστικο και φθασαμε οταν ο ηλιος ειχε πλεον δυσει. Αυτο σημαινει οτι και το ξενοδοχειο ηταν ιδιαιτερα απλο και για φαγητο υπηρχαν μονο τοπικα εστιατορια. Χαμηλα πλαστικα σκαμπο γυρω απο ξυλινα τραπεζια. Εχουν σιγουρα αλλη αισθηση της καθαριοτητας. Ευτυχως η noodles σουπα ειναι παντα μια λυση ασφαλης. Η επομενη μερα μας βρηκε στο λεωφορειο με κατευθυνση τους καταρρακτες Ban-Gioc-Detian. Η διαδρομη γεματη στροφες και δυσκολη αλλα ευτυχως οι εικονες εκει αξιζαν καθε ταλαιπωρια. Οι καταρρακτες αυτοι βρισκονται στα ορια με την Κινα. Η μιση εκταση ανηκε στο Βιετναμ και η υπολοιπη στην Κινα. Ο ενθουσιασμος μου μεγαλος γιατι πλεον εμαθα να φωτογραφιζω με επαγγελματισμο το νερο. Στο δρομο προς το χωριο ειχαμε την ευκαιρια να φωτογραφιζουμε ντοπιους κατα τη διαρκεια της δουλειας στις ριζοεκτασεις. Τα καπελα τους ειναι σημα κατατεθεν. Ειναι εντυπωσιακο να τους βλεπεις να φορτωνονται ειτε στους ωμους ειτε στο μηχανακι τους τη σοδια της ημερας. Επιστρεψαμε στο Χανοι και κατευθυνθηκαμε σε μια πλουσια περιοχη της πολης για να φωτογραφισουμε το κοινοβουλιο και την προεδρικη κατοικια. Στην περιοχη εκει ηταν εντονο το γαλλικο στοιχειο. Το Βιετναμ υπηρξε γαλλικη αποικια απο το 1880-1946.  Η αρχιτεκτονικη εχει επηρεαστει πολυ. Το επομενο πρωι φωτογραφισαμε την ανατολη του ηλιου στη λιμνη και ξεκινησαμε τη διαδρομη μας προς το Halong Bay. Tο Halong ειναι η πιο πλουσια περιοχη στο βορειο Βιετναμ λογω της τοποθεσιας, συνορα με την Κινα και λογω του τουρισμου. Ανεβαινοντας στο πλοιο δε σταματησαμε να φωτογραφιζουμε τη θεα των νησιων-βραχονησιδων. Μετα απο ενα σεισμο πριν 2500 χρονια ο θησαυρος αυτος βγηκε στην επιφανεια. Η δυσητου ηλιου μας εδωσε πολυχρωμα φωτογραφικα κλικ ενω η ανατολη την επομενη ημερα ηταν μουντη. Το ταξιδι στο Βορειο Βιετναμ τελειωνει εδω και τωρα θα πεταξουμε στο Νοτιο.

Οι γενικες μου εντυπωσεις αναμικτες. Σιγουρα μερα με τη μερα βελτιωνομαι και μαθαινω να φωτογραφιζω σωστα. Εχοντας τον Christian Heeb ως "δασκαλο" μονο να εμπνευστεις μπορεις. Στο βορειο Βιετναμ βρισκεις ομορφα τοπια αλλα και πολεις γεματες ζωη, χαος και βρωμια. Οι ανθρωποι χαμογελουν, αλλοι ειναι σκυθρωποι και αλλοι κρυβονται. Καθε σταση που καναμε για τουαλετα μονο μια εμπειρια μπορουσε να ηταν. Σιγουρα ζουν διαφορετικα απο οτι εχω μαθει και δε θα σταματησει η καθε εικονα να με ξαφνιαζει.


Οn friday 2nd of November i started my photo expedition with the Cascade Center of Photography. I left from Zurich and after 12 hours of flight and a Stop in Bangkok i arrived to Hanoi in Vietnam. We are a group of 9 amateur photographers and 1 professionnal We are walking with our photo equipment and we are ready to capture every moment of the vietnamese culture.

On Saturday morning 3rd of November i have already had some first impressions of the city. Traffic, noise and incredibly polluted. In Hanoi motorbikers are everywhere. Everyone wears a mask and all the adults a helmet. The kids sit between the parents and they don't need a helmet. You should walk carefully as there is no traffic regulations. The side walks are mostly occupied by the locals, who are selling the goods.
Driving from Hanoi to Sapa, we were able to enjoy nature, extensive fields with rice and tea. Sometimes we had bad but also nice smells. We were lucky that Hanoi and Sapa are now connected with a highway 3 years ago locals needed a whole day to arrive to Sapa. Our route was 6.5 hours. Going up to 2500 meters, we were able to photograph the sunset. The next day we had the opportunity to take photos of the mimorities and walk thought their villages We had the opportunity to visit the village of the Humong minority, the most known one in Sapa. Those people are nomads. They change their place really often and they used to live only with the basics and to work constantly. Every "house" also had a dog as a guardian. Some of the dogs become aggressif while approaching their house. Humong minority is dressed in black clothes made of marijuana fibers. Women take care of the whole process. The next day before leaving from Sapa we visited a local weekly market. It was a completely different world for me. The locals try to sell their artwork, clothes, fruits and vegetables, fish and meat. The most of them are very photogenic. They were willing to take pictures of them either by buying something from them or without even looking at us. And surely if we showed them the photo, they were happy. We arrived at Hanoi and the next day we left for Cao Bang, a village that is not at all touristic. We arrived and i was already dark outside. A non touristic village means that the hotel was not even basic and for food there were only local restaurants with low plastic chais around wooden tables. They certainly have another sense of cleanliness. Fortunately the noodles soup is always a safe solution. The next day we got in the bus and the destination was the Ban-Gioc-Detian Waterfalls. The route was swirling and difficult, but fortunately the scenery was a treasure. These waterfalls are on the borders with China. Half of the land was in Vietnam and the rest in China. My excitement is great because I learned finally who to capture professionally water. On the way to the village we had the opportunity to photograph locals, who were working in the tea and rice fileds Their hats are trademarks. It is incredible how the locals are fully loaded with their goods either on their shoulders, either on their motorbike. We returned to Hanoi and headed up to a rich area of ​​the city to capture the parliament and the presidential residence. The french character is remarkable. Vietnam was a French colony from 1880-1946. Architecture has been greatly affected. The next morning, we photographed the sunrise by the lake of Hanoi and then we started our journey to Halong Bay. Halong is the richest area in northern Vietnam due to its location, near China, and tourism. As we boarded on the ship, we couldn't stop taking photos of the view and the islands. After an earthquake 2500 years ago, this treasure came up on the surface. During the sunset the rain gave us colorful photographic click, but the sunrise on the following day was moody. The trip to North Vietnam ends here and we will now fly to the South.

My general impressions are mixed. Every next day i get better and i can take more and more beautiful pictures. Having Christian Heeb is an inspiration for every amateur photographer. In North Vietnam there are beautiful landscapes, but also dirty cities full of life and chaos. Locals are smiling, others are sly and others are hiding. Every single stop that we were looking for the rest room, it has been an experience, sometimes good and sometimes really bad. They live completely different from what I've learned and i will not stop being surprised me by every new situation.

Comments

  1. Κάθε άμεση μεταφορά εντυπώσεων και εικόνων έχει εκδηλο το στοιχείο της αυθεντικότητας και του αυθορμητισμού. Μα πρώτιστα της αγνότητας. Καλά γωτογραφικά κλικ.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Our american dream

Λουλού

Summer conclusion