Νοτιο Βιετναμ - North Vietnam

Το ταξιδι μας συνεχιζεται στο Νοτιο Βιετναμ. Μετα απο δυο ωρες πτηση φθασαμε στη Saigon. Πλεον η πολη ονομαζεταο Ho Chi Mihn City και ειναι μια πολη που διχαζεται στα δυο. Από τη μία πλευρα συναντας σε μικρο βαθμο τις παραγκες και τα μισογκρεμισμενα σπιτια και απο την αλλη ειναι μια πολη σε εξελιξη, με ουρανοξηστες και καινουρια κτιρια. Την επομενη ημερα αναχωρησαμε και μετα απο τεσσερις ωρες διαδρομη φθασαμε στο Phan Thiet. Ενας αλλος κοσμος απλωθηκε μπροστα μας. Ειναι μια πολη γεματη ξενοδοχεια και μεγαλα τουριστικα συγκροτηματα. Την πρωτη μερα ειχαμε ενα μικρο κενο και ηταν ευκαιρια για μενα να κανω μια βουτια στον ειρηνικό ωκεανο και αυτο εφερε το χαμογελο. Το απογευμα εκεινο κατευθυνθηκαμε προς τις Red Dunes Mui Ne Dunes για να φωτογραφισουμε τη δυση του ηλιου. Ηταν μια εμπειρια ξεχωριστη. Ο ηλιος κτυπουσε στην απατητη αμμο και μας εδωσε χρωματα ξεχωριστα. Τη δευτερη μας μερα εκει ξυπνησαμε χαραματα για να αποθανατησουμε την ανατολη του ηλιου σε κεντρικο σημειο της πολης. Εχοντας απεναντι μας μια γεφυρα της πολης βλεπαμε τους ψαραδες που περνουσαν με τα στρογγυλα καικια τους  και επαιρναν το δρομο της επιστροφης προς τη θαλασσα. Αμεσως μετα πηγαμε σε μια παραλια στην οποια οι ψαραδες ξεφορτωναν το ψαρι της ημερας. Οι στρογγυλες βαρκες, τα δικτυα και οι  ψαραδες αντανακλουσαν με τα χρωματα της ανατολης στο νερο και στην αμμο. Το απογευμα θα πηγαιναμε προς τις White Dunes  για να φωτογραφισουμε τη δυση. Αλλα δυστυχως η περιοχη εκει προσελκυει πολλους τουριστες με αυτοκινητα safari και επιλεξαμε να παμε αλλου. Η μερα τοτε εκλεισε με ενα ψαροχωρι και τα χρωματα του ουρανου, το πορτοκαλι και το κοκκινο μας εκαναν να ονειρευτουμε. Η επομενη μας μερα ξεκινησε ιδανικα. Εχοντας τον εξοπλισμο μας στο χερι κατεβηκαμε στην παραλια, περοατησαμε, βγαλαμε φωτογραφιες την ανατολη που αντανακλουσε στην αμμο. Η παραλια ηταν γεματη καβουρακια και κενκαθε μας βημα αυτα κρυβονταν στιε τρυπες τους. Στη συνεχεια, λογω της ζεστης ηταν ευκαιρια να περιοριστουμε για λιγο στο ξενοδοχειο και ηταν η καλυτερη στιγμη για μια καλη επαναληψη ολων των τεχνικων στοιχειων της φωτογραφικης μηχανης. Το απογευμα πηγαμε στην Κe Gq Beach οπου ειχαμε τη δυνατοτητα να φωτογραφισουμε τα κυματα που κτυπουσαν σε ψηλους βραχους και το φαρο. Την επομενηνημερα ξυονησαμε και πηραμε το δρομο της επιστροφης στη Ho Chi Mihn City. Ολο το απογευμα γυριζαμε και φωτογραφιζαμε στην πολη. Ξεκινησαμε απο μια εκκλησια που η αρχιτεκτονικη ηταν εντονα επηρεασμενη απο τη γαλλικη αποικιοκρατια. Απεναντι ακριβως υπηρχε το παλιο ταχυδρομειο που ειναι τουριστικος πολος. Η καθε λεπτομερεια στο εσωτερικο του κτιριου αξιζε καθε ταλαιπωρια. Μετα επισκεπτηκαμε εναν παραδοσιακο ναο βουδιστων κτισμενο το 1900. Λιγο πριν την ανατολη πηγαμε στη μια οχθη του ποταμου Saigon για να φωτογραφισουμε τις ανατανακλασειςντων ουρανοξυστων και κυριως του πιο ψηλου κτιριου του Βιετναμ. Ειναι ενα κτιριο 486 μετρα και ειναι αναμεσα στα 10 πιο ψηλα κτιρια του κοσμου. Μπορω να πω πως ηταν η πιο ωραια στιγμη στο νοτιο Βιετναμ. Το συναισθημα του οτι πετυχαινεις κατι που εδω και καιρο το ψαχνεις ειναι τοσο δυνατο. Τα ξημερωματα ανεβηκαμε τον 25 οροφο του ξενοδοχειου μας για να δουμε τη θεα,  να βγαλουμε απο πανω φωτογραφιες την κινηση της πολης αλλα και τα χρωματα του ουρανου. Και ετσι εκλεισε το ταξιδι μας στο Βιετναμ και την ιδια ημερα ταξιδεψα στην Καμποτζη.

Τα γενικα μου συναισθηματα ειναι αναμικτα. Ο κοσμος στο νοτιο μερος ειναι πολυ πιο χαλαρος, εχοντας εντονα το στοιχειο των διακοπων. Η θερμοκρασια διαφορετικη, οι συνθηκες ζωης επισης και δυστυχως ο τουρισμος "χαλασε" το ντοπιο. Αλλα σιγουρα καθετι καινουριο αξιζει να το παρατηρεις και να το επεξεργαζεσαι. 

Our photo expedition continues to South Vietnam. We arrived at Saigon after a two hours flight. The city, previously called Ho Chi Mihn City, is a city with two different faces. On one hand, it is a city with half-broken houses and on the other hand a progressive city with skyscrapers and new buildings. After spending a night here we left for Phan Thiet, a four hours drive away. Upon arrival, we saw a new world spreading out in front of us. It is a city full of hotels and resorts. On the first day we had a small break and I found the opportunity to go swimming in the Παψιφιψ ocean. This was enough to put a smile on my face. In the afternoon we headed for Red Dunes-Mui Ne Dunes to capture the sunset. It was a spectacular experience. The sun was beating in the sand and gaving us the whole spectrum of colors. On our second day, we woke up really early to see and take photos of the sunrise in a central spot of the city. At that time some fisherment were heading back to the beach, so we found the opportunity to capture the moment when they were passing under a central bridge. We followed them straight to a beach where they were cleaning the fishing net and storing the fish of the day. The round boats, the nets and the fishermen were mingling with the sand and the water to crrate a colourful scenery. In the afternoon we wanted to reach the White Dunes to photograph the sunset. Unfortunately, the area is flouded with tourists and safari cars, so we chose to change our spot and head back to a fishing beach. The orange and red colors of the sky made us dream. Our next day started perfectly. With our equipment in hand, we walked down to the beach, we spent time looking around and taking pictures of the sunrise reflecting on the sand. The beach was full of crabs, who were hiding in their holes to avoid us. Towards midday, the heat made us wanting to go back to the hotel, at least for a short break to cool down. This was the best time to review all the technical aspects of the camera. After all, photography is about the small details. In the afternoon, we had a special experience, an experience that brought us closer to the locals. We visited a noodles "factory". It was certainly not an ordinary factory, because listening to the word I imagined something big, noisy, with many employees. It was a small  "factory", where the owner is a family. They set up the necessary equipment in two of the three rooms of the house and made the noodles. In the third room they were living and sleeping. The room's temperature was so high, like in a sauna. The workers were sweating and they were working half-naked. Only a local can show you this place. Afterwards we went to Ke Gq Beach where we had the opportunity to photograph waves hitting on a lighthouse and its surroundings boulders. The following day, we took the way back to Ho Chi Mihn City. We arrived in the afternoon and wandered around the city to take photos. We started from a church with architecture intensely influenced by the French colonialist. On the opposite side there was the old post office, which became a tourist attraction. Every detail in the interior of the building eleviatied every reservation we had about the place. Then, we visited a traditional boudist temple, which was built in 1900. Shortly before sundown, we went to a river bank of the Saigon River to photograph the reflections of the skyscrapers and, of course see the tallest building in Vietnam. It is a 486-meter building and is among the 10 tallest buildings in the world. This was the moment where I felt that I am doing what i love and it was certainly the nicest moment in South Vietnam. In the morning we went up to the 25th floor of our hotel to see the view, to take pictures of the city and the colors of the sky. With this we closed our trip to Vietnam and on the same day we flew to Cambodia.

My feelings for the second part of the trip are mixed. The locals in the South are much more relaxed, having a holiday-attitude to life. The temperature is different, the conditions of life more rough and i got the impression that tourism somehow "spoiled" the locals. But surely everything new is worth watching and editing.