The travelling architect

Η χρονιά των αλλαγών Κάθε χρόνο κάνω τον απολογισμό μου, αλλά αυτή τη φορά νιώθω πως είναι διαφορετικά. Ήταν η χρονιά με τις πιο πολλές και μεγάλες αλλαγές. Θυμάμαι πως στον περσινό απολογισμό είχα ευχηθεί το 2021 να είναι μια χρονιά με ελεύθερη και υγιή καθημερινότητα. Αυτό μπορεί να μην έγινε γιατί ο κορωνοιός παραμένει κομμάτι της ζωής μας, αλλά προσαρμοστήκαμε στις καινούριες αυτές συνθήκες ζωής. Το 2021 ήταν η χρονιά που άλλαξε η ζωή που είχαμε στήσει τόσα χρόνια στην Ελβετία. Ήταν η χρονιά που αφήσαμε πίσω μας τους φίλους μας που αγαπάμε. Ο πρώτος μήνας του χρόνου μας βρήκε ανάμεσα σε κουτιά, μαζεύοντας τα υπάρχοντά μας, τις στιγμές μας και αποχαιρετώντας τους φίλους μας. Οι επόμενοι δύο μήνες μας βρήκαν στην Κύπρο μαζί  με την οικογένεια και τους φίλους μας. Έχοντας δίπλα μας 10 άτομα ανταλλάξαμε όρκους, κοιταχτήκαμε στα μάτια και γελάσαμε δυνατά. Όσο μας επέτρεπαν οι περιορισμοί, προσπαθήσαμε να μπούμε στην καθημερινότητα του νησιού και να δούμε πως θα ήταν η ζωή μας αν ζού...

Πορευόμαστε παρέα Ζούμε χωριστά σε διαφορετικές χώρες και διαφορετική ζώνη ώρας. Πορευόμαστε όμως στη ζωή παρέα. Αυτό το ταξίδι ήταν διαφορετικό, γεμάτο χαρές, αγκαλιές, χαμόγελα, δάκρυα και εκπλήξεις. Βιώσαμε κάθε στιγμή μαζί έντονα. Είναι πολύ όμορφο να νιώθεις σαν στο σπίτι σου στα σπίτια φίλων. Βγάζεις παπούτσια, πιάνεις κουβέρτα, παίζεις με το σκυλί σαν να είναι δικό σου και η ώρα περνά και δεν το καταλαβαίνεις. Μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, γελάμε, αστιευόμαστε και απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλο.  Η μεγάλη μέρα έφθασε. Ανυπομονησία, χαλαρή διάθεση και κέφι κατέκλυζαν τον καθένα που ήταν εκεί. Αυτοί χόρευαν, αγκαλιάζονταν, φιλιόντουσαν και όλοι χαμογελούσαμε και χαιρόμασταν με τη χαρά τους. Μπορεί να ακούγεται μελοδραματικό αλλά τα συναισθήματα ήταν τόσο αληθινά... Μικρά χεράκια παντού, χαμογελαστα προσωπάκια και χρωματιστοί μαρκαδόροι στα δάκτυλα, ήταν αρκετά για να γεμίσε η καρδιά μας. Οι παρατηρήσεις τους μας εντυπωσίαζαν, οι απορίες τους μας εξέπλητταν και τα αστεία τους ...

Άγρυπνη πόλη Ένα ταξίδι σε μια ποικιλόμορφη πόλη μας γεμίζει με ανάμεικτα συναισθήματα. Τρεις ημέρες ήταν αρκετές για να δούμε και να καταλάβουμε γιατί μιλάνε όλοι για αυτήν. Είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών και είναι από μόνη της ένα αξιοθέατο. Πολλοί ονειρευτήκαμε να την επισκεφθούμε, έστω και αν πολλές γωνιές της πόλης μας είναι ήδη γνωστές μέσα από ταινίες. Δεκάδες ουρανοξύστες περικυκλωμένοι από τεράστιες λεωφόρους με αμέτρητα αυτοκίνητα να βολτάρουν ανάμεσά τους. Αυτή είναι μια μοντέρνα ζούγκλα. Τα κτίρια μοιάζουν με τεράστια γλυπτά, τα μουσεία έχουν αληθινά έργα τέχνης και οι επισκέπτες δε ξέρουν τι να πρωτοθαυμάσουν, τα έργα ή τα κτίρια. Αυτός είναι ένας πολιτιστικός παράδεισος. Οι αποστάσεις είναι τεράστιες, ο χρόνος αναμονής για το επόμενο μετρό ελάχιστος και η κάθε γωνιά της πόλης είναι προσβάσιμη. Αυτή είναι μια σύγχρονη μητρόπολη. Ο πληθυσμός είναι εκατομμύρια, οι εθνικότητες αμέτρητες και οι κοινωνικές διαφορές διακρίνονται έντονα. Αυτό είναι ένα π...

Κατασκήνωση σε εθνικό πάρκο Ήταν αργά το βράδυ όταν φτάσαμε στο εθνικό πάρκο που θα κατασκηνώναμε. Δεν είχαμε κλείσει το χώρο μας, οπότε η πρώτη μας στάση ήταν να βρούμε το δασονόμο και να μας ενημερώσει για όλα. Φεύγοντας από εκεί, πιο ήρεμοι και έτοιμοι να στήσουμε, πέρασε ο σερίφης και μας ανακοίνωσε " Πριν λίγο διώξαμε μια αρκούδα από τον επόμενο κατασκηνωτικό χώρο. Μη ξεχάσετε τα φυλάξετε τα τρόφιμά σας". Και κάπως έτσι ξεκίνησε η εμπειρία μας στο White Mountains National Park.    Το σκοτάδι ήταν πυκνό και δε ξέραμε ούτε που βρισκόταν η επόμενη σκηνή. Χαλαρώσαμε, τσιμπήσαμε κάτι και ακούγαμε το θρόισμα των φύλλων. Κάπως έτσι έκλεισε η πρώτη μας μέρα..Η θερμοκρασία μέσα στη νύχτα χαμήλωσε και η βροχή μας νανούριζε για ώρες. Ανοίξαμε την σκηνή μας και αντικρύσαμε την ηρεμία. Πανύψηλα δέντρα, καταπράσινο τοπίο και η λίμνη ήταν σαν καθρέφτης. Ένα γερό πρωινό, μια πεζοπορία γύρω από τη λίμνη, επιτραπέζια παιχνίδια και ξαφνικά μια γερή μπόρα ξεκίνησε. Μαζέψαμε ...

Μια κοινή εμπειρία Μία αίθουσα μουσείου, Εννιά μεγάλες οθόνες, Εννιά διαφορετικές σκηνές, πρωταγωνιστές, όργανα και φωνές, Ένα μεγάλο σπίτι, και ένας κοινός σκοπός.... Το έργο του καλλιτέχνη Ragnar Kjartansson στο Ινστιτούτο Μοντέρνας Τέχνης στη Βοστώνη με γέμισε με συναισθήματα έντονα. Σε μια αίθουσα όπου ο κόσμος μπαινόβγαινε, μόλις άρχισε η μουσική, όλοι κοιτάζαμε ξαφνιασμένοι, εντυπωσιασμένοι και αναζητούσαμε τις αντιδράσεις ο ένας του άλλου. Το έργο "The visitors" μας μετέτρεψε όλους από άγνωστους επισκέπτες μουσείου σε συνοδοιπόρους ενός μουσικού ταξιδιού. Ένα έργο που ολοκληρώθηκε το 2012 είναι τόσο επίκαιρο, τονίζοντας την ανάγκη της ομαδικής δουλειάς, του μοιράζομαι, του περιμένω και του προσπαθώ για ένα κοινό αποτέλεσμα. Τα συναισθήματα μου μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικά αν έβλεπα αυτό το έργο πριν την πανδημία. Αλλά μετά από αρκετούς μήνες με περιορισμούς και τηλεεργασία, κατανοώ στο έπακρο την ανάγκη να νιώσουμε όλοι ότι ανήκουμε σε μια ομάδα, να νιώσουμε όλοι μα...

Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα Οι Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής είναι μια τεράστια υπερδύναμη και όλοι μας την έχουμε "γνωρίσει" μέσα από τις ταινίες. Ταξίδεψα πέρσι στη δυτική ακτή της χώρας και τους τελευταίους δύο μήνες ζω στην ανατολική ακτή, στη Βοστώνη. Έχω δει από κοντά μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι η χώρα με τα αμέτρητα πρόσωπα και εκεί που όλοι οι μύθοι καταρρίπτονται. Η Βοστώνη έχει αμέτρητες γειτονιές, κάποιες μοντέρνες, άλλες παραδοσιακές, άλλες ασφαλείς, άλλες επικίνδυνες, άλλες με έντονο χαρακτήρα και άλλες χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Υπάρχουν γειτονιές με ουρανοξύστες και πολλά φώτα, γειτονιές με βίλες, γειτονιές με διώροφα σπιτάκια, αλλά και οι γειτονιές με τις απλές πολυκατοικίες.  Πέρα από τις διάφορες γειτονιές, εντύπωση προκαλεί και ο πληθυσμός της. Όλοι έχουν μια θέση σε αυτή την κοινωνία. Ανθρώποι διαφόρων εθνικοτήτων, διαφόρων σεξουαλικών προτιμήσεων, διαφορετικής οικονομικής κατάστασης, διαφόρων...